බංගලාදේශයේ සුවිසල් බුදුපිලිමය සොයා ගියෙමි....

ගොඩ දෙනෙක් දන්නව මම නදුන් උයනේ වැඩිපුර ලියන්නේ චාරිකා සටහන් කියල. ලඟ ලඟම දෙවෙනි පෝස්ටුවත් එක් කරන්නයි කල්පනාව.

පසුගිය මාසයේ සති දෙකක රාජකාරිමය අවශ්‍යතාවක් නිසා මම බංගලාදේශයේ සංචාරයක් නිරත උනා. හැමදාමත් වගේ මෙවරත්, යන්න ඉස්සෙල්ලම බැලුවේ ඇවිදින්න යන්න පුලුවන් කොහෙද කියල තමා. ගොඩක් තැන් ගැන විස්තර හොයා ගත්තත්, මගේ ගමනේ මූලික අරමුණ උනේ රාජකාරි කටයුත්තක් නිසා, සංචරණයට හිමි උනේ දෙවෙනි තැන.

නමුත් මගේ වාසනාවට, මට එහිදී හමුවුනා මිතුරෙක් - මම වගේම සංචරණයට කැමති, ඒ වාගේම බ්ලොග් ලියන්නත් කැමති මිතුරෙක්. ඔහුගේ මුසුව මගේ සංචාරක අත්දැකීම් වැඩි දියුනු කලා කියුවොත් නිවැරදියි.

මම බංගලාදේශ සංචාරක සටහන් වලින් පලමුව ලියන්න යන්නේ , බංගලාදේශයේ ඇති විශාලතම බෞද්ධ සිද්ධස්ථානයක් වන ධර්මරාජිකා බෞද්ධ ආශ්‍රමය ගැනයි,

ධකා නගර සීමාව තුලම පිහිටා ඇති, ධර්මරාජිකා බෞද්ධ ආශ්‍රමය වෙත මම ගියේ සවස් වරුවක. ඌබර් ටැක්සියක සහයෙන් ගිය මේ ගමන මම තනියෙන්ම කළ සංචාරයක්. කොහොමහරි අදාල තැනට එද්දි ඈත තියාම මෙම පන්සල හදුනාගන්නට පුලුවන් උනේ වෙහෙරක අනුරුවක් සහිතව ඉදි කර ඇති මේ තුන් මහල ගොඩනැගිල්ල නිසයි. නමුත් මේ ගොඩනැගිල්ල අයත් වෙන්නේ පන්සලේ කොටසක් ලෙස නොව, පන්සලට සමගාමීව පවත්වාගෙන යන අධ්‍යාපන ආයතනයේ කොටසක් ලෙසයි.

විහාරස්ථානය ඉදිරිපිට පොලිස් මුරපොලක්ද දක්නට ලැබෙන අතර එවැන්නක් පවතින්නේ ඇයිදැයි පැහැදිලි නෑ. අනිත් කාරනය තමා මෙහි කිසිවෙකුටත්, ඉංග්‍රීසි භාශාව තේරුම් ගැනීමට හෝ  කතා කිරීමට හැකියාවක් නෑ.

මම පංසල් බිමේ තවත් ඉදිරියට යන විට හමු වුනේ රන්වන් ලෝහමය බුද්ධ ප්‍රතිමාවක්. සමාධි සුවයෙන් වැඩ සිටින බුදු පිලිම වහන්සේ, ලංකාවේදී අපි දකින බුදුපිලිම තරමින්ම සියුම් නිමාවක් දකින්නට ලැබුනේ නෑ. නමුත් මාගේ වඩාත්ම හිත ගියේ බුදු පිලිමයට පිටු පසින් ටෙරාකොටා ක්‍රමයට අඹා  ඇති බුද්ධ ප්‍රතිමා 4 වෙතයි. එකිනෙකට වෙනස් මුද්‍රා 4 කින් යුත් මේ නිර්මාණ අතරින් දකුණු පසින් ඇති රූපය දුටු විට මාහට මතකයට නැගුනේ ඉන්දියාවේ සාරානාත් බුදු පිලිමයයි.

මෙම කුඩා බුදුපිලිමය පසු කර ඉදිරියට යන විට දකුනු පසින් ඇති විශාල පොකුණත්, එය අවසානයේ ඇති විශාල හිටි බුද්ධ ප්‍රතිමාවත් දැකගන්න පුලුවන්. අන්තර්ජාලයහරහා දැනගත් විදිහට, මෙම හිටි පිලිමය බංගලාදේශයේ ඇති විශාලතම බුද්ධ ප්‍රතිමාවයි. කලක් බෞද්ධ සංස්කෘතිය පැතිරී තිබූ භූමියක, මෝගල් අධිරාජ්‍යයේ බලපෑම නිසා ඉපැරණි බෞද්ධ නටඹුන් සියල්ලම විනාශවී ඇති බවක් තමයි මට හැඟී ගියේ.

විතර්ක මුද්‍රාවෙන් වැඩසිටින හිටිපිලිම වහන්සේ රෝස පැහැති විශාල පියුමක් මතින් නැගී සිටින ආකාරයක් ඉතා අලංකාරව මෙහි නිමවා තිබෙනවා. රන් වන් පැහැයෙන් දිදුලන බුදු පිලිම වහන්සේ මුහුණපා සිටින්නේ ඊට ඉදිරියෙන් ඇති, විශාල පොකුණ දෙසයි. ලංකාවේද ආරක්ෂිත වැටකදී යොදාගන්නා ඇත් රුව, යුගල ඇති රූ ආකාරයෙන් මෙහිදී යොදගෙන තිබෙන බවත් පෙනී ගියා.

මෙම සුවිශාල බුදු පිලිමයට අමතරව, බුද්ධ මන්දිරය තුල විශාල සැතපෙන පිලිමයක්ද දැකිය හැකියි. එය කිරිගරුඬ පිලිමයක් ලෙස පෙනී ගියත්, එය නිමවා ඇත්තේ කෙලෙසදැයි හරියටම පැහැදිලි නෑ. නමුත් බුදු මන්දිරයේ සම්පූර්ණ දිගම භාවිතවෙන ආකාරයෙන් මෙම අලංකාර පිලිමය නිමවා තිබෙනවා. 

මීට අමතරව මෙම ස්ථානයේ අපගේ ආකර්ශනය ලබා ගන්නා අනෙක් නිර්මාණය වන්නේ  වර්ණ වීදුරු කැබලි යොදාගෙන කර ඇති බුද්ධ රූපයයි. මෙහි මුස්ලිම් පල්ලි ආශ්‍රිතව බහුල මෙම ශිල්ප ක්‍රමය යොදා ගෙන ඉතා අලංකාර ලෙස මෙම බුදු රුවත් සකසා ඇති බව කිව යුතුයි. 

ඉතා කෙටි චාරිකාවක් උනත්, විදෙස් රටකදී - විශේෂයෙන්ම මුස්ලිම් ආගමික රටකදී දුටු බෞද්ධ සලකුණු දැකීමෙන් මාගේ සති අන්ත හවස් වරුව සතුටින් ගත කරන්නට හැකියාවක් ලැබුණා. 

මීලගට සංචාරක සටහන් ඔස්සේ ඔබ වෙත ගෙන එන්නට යන්නේ මෝගල් අධිරාජ්‍යයේ රජ මැදුරක් වූ, ධකා වල පිහිටි ටජ් මහල වැනි ස්මාරකයක් ගැනයි. 

කලකින් පසු ලියූ ලිපිය ගැන ඔබේ අදහස් පහතින් දක්වා යන්න. 

පරන අවුරුද්දේ තෑග්ග... නයිරෝබි කෞතුකාගාරයට ඔබටත් නොමිලේ චාරිකාවක්.... (ඇරඹුමක් පමණි....)

ඔන්න ඉතින් පොරොන්දු උනා වගේ කෙන්යාවේ චාරිකා සටහන් පෙලේ තවත් සටහනක් එක්ක තමයි අදත් නදුන් උයනට ගොඩ බැස්සේ.. නදුන් උයනත් එක්ක හැමදාම ඉන්න අය නම් දන්නවා අද මොකක් ගැනද ලියන්න යන්නේ කියල.

දැන් කියන්න බලන්න ඔයාලගෙන් කී දෙනෙක් පහුගිය අවුරුදු 2-3 ක් ඇතුලත ලංකාවේ තියන ජාතික කෞතුකාගාරයට ගිහින් තියනවද? බොහෝ දෙනෙක් කියයි පාසැල් කාලේ ගියාට පස්සේ ගිහින් නෑ කියල.. ඇත්ත ඒක තමයි..මමත් කොළඹ කෞතුකාගාරයට අන්තිමට ගියේ 2010 වසරේ.

අපේ කෞතුකාගාරයට ගිය අය නම් දන්නව ඇතිනේ එතන ප්‍රධාන කොටස් දෙකක් තියනව. එකක් ජාතික කෞතුකාගාරයේ ප්‍රධාන ගොඩනැගිල්ල. අනික තමයි ස්වභාව - විද්‍යා කෞතුකාගාරය. (මම කොළඹ කෞතුකාගාරය ගැනත් ලිපියක් ලියන්න හිතන් ඉන්නේ 2010 දී කල චාරිකාව ඇසුරු කරගෙන )

හැබැයි ඉතින් අද ලියන්නේ කෙන්යාවේ ජාතික කෞතුකාගාරය ගැන. අපේ රටේ වගේම ප්‍රදේශීයව කෞතුකාගාර කීපයක් රට පුර තිබුනත්, මූලික කෞතුකාගාරය තියෙන්නේ කෙන්යාවේ අගනුවර වුනු නයිරෝබි නගරයේ. නගරයේ තරමක් උස් භූමියක තමයි මෙය පිහිටල තියෙන්නේ. ඉතින් මේ ප්‍රදේශයටත් කියන්නේ "මියුසියම් හිල්" කියල. 

අපිට ඉතින් ගමනක් යන්න උනොත් බාධා ඇතිවෙන එක කියන්නත් දෙයක් නෙවෙයිනේ. ගිනිකඳු බලන්න මගක්ගිහින් ආපහු ආපු හැටි මම කියුව මතකයිනේ. ඒ වගේ තමා අපි කෞතුකාගාරය බලන්න යන්න හිටපු ගමනටත් බාධා ගොඩක් ආව. හැමදාම වැඩේ කල් යනව. කොහොමෙන් කොහොමෙන් හරි අපිත් එක්ක එකට හිටපු මගේ සරසවි මිතුරා- දුලීප ට පිංසිද්ද වෙන්න ඔන්න අපිත් ඉරිදාවක උදේම පිටත් උනා නයිරෝබි ජාතික කෞතුකාගරය නරඹන්න. 

මෙන්න තියනව පිලිගැනීම.... 

කෙන්යාවේ කලාඋරුව විදහා දැක්වෙන මේ ගල් කැටයම තමයි ඉදිරියෙන්ම තියෙන්නේ. මේකෙන් නිරූපනය වෙන්නේ මොනවද කියන එක කාටත් තේරෙනවනේ... අම්මෙකුයි දරුවෙකුයි තමයි මේ ඉන්නේ.අප්‍රිකානු මිනිස් හැඩතලනම් මේ කැටයමෙත් ඒ ආකාරයෙන්ම පිහිටල තියනව.. (ඔන්න ඉතින් වැරදියට තේරුම් ගන්නව එහෙම නොවෙයි )  

ඔන්න අපි පොඩ්ඩක් ඉදිරියට යද්දි අලංකාර  වර්ණ වීදුරු යොදා සකස් කරපු නිර්මාණයකුත් තිබුනා. ඒකත් පහුකරගෙන තම්යි මේ පහල තියන පුවරුව සහිත ප්‍රධාන කෞතුකාගාර ගොඩනැගිල්ලට ඇතුල්වෙන්න තියෙන්නේ.

ඔන්න ඉතින් ඇතුල් උනා කියල විතරක් මදිනේ. අපිට අපේ රටේ ඉතිහාසෙවත් නොමිලේ පෙන්නන්නේ නැති එකේ පිට රටක ඉතිහාසේ පෙන්නයිද නොමිලේ. දැන් ඉතින් ගන්න වෙච්චි ටිකට්. මට නම් ඉතින් "ඒලියන් කාඩ්" එකක් තියන හන්දා ගාන ටිකක් අඩුයි. ඒත් අපේ මිතුරට නම් ටිකට් එකේ ගාන ටිකක් වැඩියි. ඔන්න ඉතින් කොහොමෙන් කොහොමෙන් හරි ටිකටුත් අරගෙනම අපි කෞතුකාගාරය ඇතුලට ආව.. දැන් අපේ අරමුන කොනක ඉඳල කෙන්යාවේ අතීතය තේරුම් ගන්න... 

ඔන්න ඇතුල් වෙච්ච තැනම වම් අත පැත්තේ විවෘත බිමේ දකින්න ලැබෙන දේ තමයි මේ. මේ ඉන්නේ ජීව ප්‍රමානයේ අපිකාණු ඇතෙක්. අප්‍රිකාණු වනාන්තර වල මේ ඇත්තු විශාල වශයෙන් ඉන්නව. හැබැයි ඉතින් මෙයාලනම් හීලෑ වෙන්නේ නෑ.. අපේ රටේ ඉන්න අලියෙක්ට වඩා කන් එහෙම නම් ලොකුයි. ඒ වගේම තමයි දල දෙකෙනුත් ලොකු ඝාම්භීරත්වයක් ඇවිල්ල තියෙන්නේ සතාට...  

මෙන්න ඉන්නව අප්‍රිකාණු ඇතා ඇත්තම විදිහට. අර අපේ රටේ රාජව හදල තියනව වගේ මෙයාලත් කෞතුකාගාරය ඇතුලේ අප්‍රිකාණු ඇතෙක් ඇත්තම ශරීර කොටස් සහිතව හදල තියනව. ඒත් එක්කම ඇතෙක්ගේ ඇට කටු වලිනුත් ඇතාව පෙන්නුම් කරල තියනව. තල්මසෙක්ගේ ඇට කටු තියන හන්දා අපේ රටේ කෞතුකාගාරයට " කටු ගේ" කියල කියනව වගේ ඇතෙක්ගේ පූර්ණ ඇට කටු තියන හන්දා මේ කෞතුකාගාරයටත් "කටු ගේ" කියල කියන්න පුලුවන්..

මේ යෝධ සතුන් බලාගෙනම පොඩ්ඩක් ඉදිරියට ගියහම බිත්තියක උඩින් ඉන්නව මෙන්න මෙයාල... මේ තමයි කෙන්යාවේදී අපි දකින මුවෝ සහ ගෝන්නු වර්ග. මියගිය සතුන්ගේ සම් - අන් තට්ටු යොදාගෙන ඇත්තම සතාගේ හිස කොටස සකස් කර තිබෙන අයුරු නම් හරිම අගනේයි. මේ සත්තු ටික එක පෙලට ඉන්නකොට මටනම් වැඩි අවදානයක් යොමු උනේ එකිනෙකාගේ අං තට්ටු වෙතට... සතාගෙන් සතාට අං තට්ටු අතර වෙනස් කම් ගොඩක් දකින්න පුලුවන්. සමහරුන්ගේ අං තනි කෙලින්.. සමහරුන්ගේ ඇඹරිලා ගිහින්. සමහරුන්ගේ දිගයි - සමහරුන්ගේ කොටයි - නමුත් තියුනුයි. සමහරුන්ගේ අතු බෙදිල - සමහරුන්ගේ අං දෙකක් විතරයි... මේක තමයි සොභා දහමේ විවිධත්වය.. 

 මෙන්න ඉන්නව මේ පේලියේ හිටපු පළවෙනියා වගේම පුංචිම මුවා.  මෙයාගේ නම "ඔරිබි". මොවුන් සතු කෙටි - තියුණු අං යුවල මෙයාලට ලොකු සේවයක් කරනව. කැලේ සටන් වලට ගියහම මෙයාලට තියන ලොකුම පිහිට තමයි මේ තියුණු උල් සහිත අං දෙක. 

 

මෙයත් මේ ඇන්ටිලොප් වර්ගයේ මුවෙක්."බෙයිසා ඔරික්ස්" තමයි නම. මෙයාගෙත් අං දෙකනම් තියුනුයි. තනි කෙලින් තියන අග තියුණු අං දෙක මෙයාටත් කැලේ සටන් වලදි උදවු වෙනවලු. නමුත් පොර බැදීමෙන් මෙන්ම ප්‍රතිවාදියා තල්ලු කරදැමීමෙනුත් මෙයාල සිය ආරක්ශාව සලසාගන්නා බව සටහන් වෙලා තිබුනා.මොවුන්ගේ තියන තව විශේෂයක් වෙන්නේ අනෙකුත් ඇන්ටිලොප් මුවැත්තියන්ගේ අං නැති උනත් මොවුන්ගේ ගැහැනු සතාට දිගටි අං පිහිටල තියනව.

මෙයා "එලෑන්ඩ්". තවත් ඇන්ටිලොප් කෙනෙක්. අං දෙක කැරකිලා ගිහින් තියන අං දෙක නම් හරිම අපූරුයි. කැරකුණු අං සහිත ඇන්ටිලොප් සතුන් අතරින් ශක්තිමත්ම අං දෙක තිබෙන්නේ මේ වර්ගයට බවයි සටහන් වෙලා තිබුනේ. ඒ වගේම අනෙක් සතෙක්ට ඇනීමට වගේම පහර දීමටත් මේ කැරකිලා ගිහින් තියන අං දෙක ප්‍රයෝජනයට ගන්නවාලු. මෙයාට එහායින් ඉන්නේ "ඉම්පාලා". එයාගේ අං දෙකේ සුවිශේශී බව තමයි "එස්" අකුරේ හැඩයට කැරකැවී ගොස් ඇති අං යුවලක් වීම. මොවුන්ගේ පිරිමි සත්තු මේ අං දෙකෙන් ලොකු ලොකු සටන් කරනවාලු.,.

මෙයා "බොන්ගෝ". තවත් ශක්තිමත් ඇන්ටිලොප් කෙනෙක්. ගැහැණු  - පිරිමි කාටත් අං පිහිටල තියනව. මොවුන්ගේම තවත් සුලු වෙනස් කම් සහිත වර්ගයක් බටහිර අප්‍රිකාණු රට වලත් දකින්න පුලුවන්. බොන්ගෝ සටන් වදින්නේ ඇනීමෙන් සහ එකි නෙකා හැප්පීමෙන්. ශක්තිමත් සිරුර ඊට උපකාරී වෙනවාලු.

මෙයා නම් කට්ටිය දන්නවානේ... මෙයා තමයි කුළු මීමා.. ඇත්තටම කියනවා නම් අප්‍රිකාණු කුළු මීමා. ශරීර ප්‍රමාණය නම් අපේ මී හරකුන්ට වඩා ලොකුයි. ඒ වගේම ශක්තිමත් අං දෙකක් පිහිටල තියෙනව. නමුත් ගැටුමකදී නම් අං දෙකට වඩා හැප්පීම තමයි ආරක්ශාවෙන්න යොදා ගන්නා උපක්‍රමය.

ඉතිහාසය ගැන කියන්න ආවට සත්තු ගැන විතරයි නේද තාම කියුවේ.. තව විස්තර ගොඩක් තියනව, මේ ගැන කියන්න.. කෙන්යාවේ ගෝත්‍රික සංගීත භාන්ඩ ගැන - ගෝත්‍රික උපකරණ ගැන, ඔවුන්ගේ ගෝත්‍රික සමාජය ගැන - ගැහැනු පිරිමි වැඩි වියට පත්වෙද්දි කරන කියන දේවල් ගැන , ඒ වාගේම ආදිතම මිනිසාගේ පොසිල වගේම වසර දහස් ගනනකට පෙර හිටපු අං තියන ජිරාෆ් ලාගේ පොසිල ගැනත් ඉස්සරහට විස්තර කියන්නයි ඉන්නේ. 

නදුන් උයනේ ඉදිලි ලිපි අතරේ ඔය දෙවල් පින්තූරත් එක්කම එලියට ඒවි. මේ පරණ අවුරුද්දේ නොනගතේ ලබන්න ඉස්සෙල්ල ලිපිය අදට ඉවර කරන්නයි මගේ අදහස. ඔන්න ඉතින් අලුත් අවුරුද්දේ අලුත් ලිපියකින් හමු වෙමු.  

ඔබ සියලු දෙනාට සුභ අලුත් අවුරුද්දක් වේවා. !!!

 

ගිනිගෙන දැවෙන ගෙන්දගම් පොලොවක පය ගැසුවෙමි... (I I)

අද නම් මාරම සතුටකින් තමයි ලිපිය ලියන්නේ.. මොකද මගේ බ්ලොග් උපන් දිනේ සමරන්න ගොඩක් දෙනෙක් ඇවිල්ල ගිහින් තිබුණා. ඒ හැමෝටම ස්තූතියි.. මගේ එක් බ්ලොග් සටහනක් වෙනුවෙන් ලැබුණු වැඩිම ප්‍රතිචාරත් ලැබුනේ ඒ උපන්දින සටහනට තමයි.

ඔන්න ඉතින් මගේ වෙච්ච පොරොන්දුවක් තියනවනේ... මම මේ ලෑස්ති වෙන්නේ ඔන්න පහුගිය සතියේ වෙච්ච පොරොන්දුවත් ඉස්ට සිද්ද කරන්න .. පසුගිය සතියේ පළ කරපු "ගිනිගෙන දැවෙනගෙන්දගම් පොලොවක පය ගැසුවෙමි......... " ලිපිය කට්ටියට මතක ඇති කියල හිතනව. නැත්නම් ඒ ලිපිය කියවලම එන්න.. එතකොට මේ කතාවේ අගක් මුලක් අල්ල ගන්න ලේසි වෙයි.

කෙන්යාවේචාරිකා යන අතරේ අපි එදා ආවේ නරකාදියේ දොරටුව හෙවත් "හෙල්ස් ගේට්" ජාතික වනෝද්‍යානයට කියල දැන් මතකයි නේ. එදා මම නැවැත්තුවේ "යක්ෂයාගේ නිදි යහන" ළඟට ඇවිල්ල ආපසු හැරුණා කියන තැනින්නේ. ඔන්න අපි ආපසු එන ගමනේදි මග දුරක් ආවට පස්සේ එක්තරා තුන් මන් හංදියකට ලඟා උනා. එක පැත්තක් අපි දැන් මේ එන පාර, අනික් පසින් අපි මුලින් ආ මග, සහ අනිත් පසින් අලුත්ම පාරක්.. අපේ මග පෙන්වන්නා මේ අළුත් පාර දිගේ අපිව එක්කන් ගියා. 

මෙහිදී කිව යුතු සුවිශේෂී දෙයක් තියනව.. මේ මග පෙන්වන්නන් කොතරම් පරිසරයට ආදරෙයිද කියන එක අපිට ඇත්තටම අවබෝධ උනේ මේ සිද්දිය නිසා. මග දිගට අපි යද්දි තැනින් තැන පුන්චි පුන්චි පොලිතින් කවර වැටිල තිබුනා. හැබැයි ගොඩක් නෙවෙයි.. ඉතා පොඩ්ඩක්.. මේ මග පෙන්වන්නා ඒ සියල්ල අහුල ගත්තා. අතර මගදි හමු වෙන විසි කළ හිස් වතුර බෝතල මෙන්ම බීම බෝතලත් ඔක්කොම මෙයා ලොකු බෑග් එකක දාගෙන එකතු කර ගත්තා.පරිසරයට කොච්චරටම ආදරය කරන මිනිස්සුද කියල හිතුනේ ඒ සිද්දියෙන් තමයි. මෙයාල මෙහෙම එකතු කරන හන්ද ඒ පරිසරය ඉතාපිරිසිදුව තියෙන බවත් කියන්නම ඕනේ...

ඔන්න මම දැන් කියුවනේ අපි යනව අලුත්ම පාරක කියල... ඇත්තෙන්ම මේ පාර නම් අර ලාවා ගලපු කාණු වගේ පටු පාරවල් නෙවෙයි. නමුත් මේ ප්‍රදේශයෙනුත් ඈත අතීතයේ ලාවා ගලා ගොස් තියෙන බවට සාධක නම් ඕනෑ තරම් තිබුනා.. ඒ වගේම සමහර තැන් වලින් යද්දි දැනිච්ච ගෙන්දගම් ඝන්දයත් අපිට හරිම අප්‍රසන්න ගතියක් එක් කලා. ඒත් අපි මේ යන්නේ , පළමුව උණු වතුර දිය ඇල්ලක් බලන්න... දිය ඇල්ලක් කියුවට අපේ රටේ වගේ මහ විසාල එකක් නොවෙයි.පුන්චි දිය පාරක්.. බලන්නකෝ මේ යටින් තියන පින්තූර 2.

*********************

මුල්ම ඡායාරූපයේ තියෙන්නේ ඉහල ඉඳන් වැටෙන දිය පහරක්.. ඔය දිය පහරට ලන් වෙද්දිම තමයි අපි දැක්කේ ඒ වතුරෙන් දුම් දානව කියල.. අපිත් ශේප් එකේ අත පොඩ්ඩක් දාල බැලුව.. හොඳට රස්නේ දැනෙන උනු වතුර පාරක් තමයි වැටෙන්නේ.. කොතන හරි උනු දිය උල්පතකින් තමයි මේ වතුර පාර ගලනවා ඇත්තේ..

දෙවන ඡායාරූපයේ තියෙන්නේ ඒ විදිහට ගලා හැලෙන වතුර පාරවල් ගොඩක්... මම නම් මේ පළමු වතාවට තමයි උනු දිය ඇල්ලක් ඇස් දෙකෙන් දැක ගත්තේ,... ඒ වගේම ඒ වතුරට අත් දෙක අල්ලල බැලුවෙත්.. වැඩේ කියන්නේ ඒ වතුරෙන් අත හේදුවහම, අතත් සල්ෆර් ගඳයි.

ඔන්න මේ උනු දිය ඇල්ල බලල ඉස්සරහට යද්දි අපිට යන්න තිබුනේ පුන්චි දිය පාරක් හරහා... මේ දිය පාර දිගේ තමයි අර ඉහලින් කඩන් හැලෙන උනු වතුර පාරත් යන්නේ. ඒක හන්දා මේ වතුර පාර ටිකක් රස්නෙයි. ඔන්න අපි ඉස්සරහට යද්දි මෙන්න අපිට හම්බ උනා හෙල්ස්ගේට් වලදී හමුවන උනුසුම්ම දිය උල්පත් අතරින් දෙවෙනි තැන ගන්නා උනු දිය උල්පත.. ඒක තමයි මේ...

උල්පතෙන් දුම් දානව අපේ පියවි ඇසට පෙනුනත්, කැමරා කාචයටනම් හසු කරගන්න බැරි උනා.. මේ උල්පතේ ජලය සෙල්සියස් 40 ක වගේ උෂ්නත්වයක් තියනව කියල තමයි අපේ මග පෙන්වන්නා කියුවේ. මේ උනු දිය උල්පතේ ජලයත් , නිදහසේ ගලා යන දිය පාරට එකතු වෙනව... එතනින් තව ඉස්සරහට යද්දි මෙන්න තියනව තවත් පුන්චි දිය උල්පත් 3ක් .

මේ දිය උල්පත් තුන තමයි එතන තිබුන උනුසුම්ම දිය උල්පත් 3. මෙහි ජලය සෙල්සියස් 70 ට ආසන්න බව තමයි අපිට දැනගන්න ලැබුනේ.. හැබැයි වතුර ගොඩක්ම රස්නෙ බවත් නටන වතුර වගේම උෂ්ණත්වයක් එහි තිබුණ බවත් අපිට හොඳටම අවබෝධ උනා... මේ ආකරයෙන් උනු දිය උල්පත් කිහිපයක්ම අවට තිබුණු බවත්, ඒ සියල්ල අතරින් ඔය ඉහලින් තියන උල්පතේ ජලය අතිශය උනුසුම් බවත් කියන්නම ඕනේ. ඔන්න අපිත් දැන් උනු දිය උල්පත් බලල ඉස්සරහට යනව... 
 

මේ අතරෙදි අපේ නියාමක වරය ඇහුව, මේ බැලුව ඇතිද, තව දේවල් බලන්න ඕනෙද කියල...අපි ඉතින් අද දවස පුරාවටම දැක්කේ කවදාවත් දැකපු ඒව නෙවෙයිනේ.. ඉතින් අපිට තිබුනේ තවත් ලයිෆ් ටයිම් එක්ස්පීරියන්ස් එකක් ගන්න. අපිත් කියුව, හා හා තව දේවල් බලන්න යමු කියල... ඔන්න ඉතින් බුවා කියපි, තව පැය එක හමාරක් විතර යයි හැබැයි කියල... අපිටත් වැඩිය ඒ ගැන තේරුමක් තිබුනේ නැති හන්දා අපිත් හා හා කියල අපේ ගමන දික් කරගත්ත...

දැන් මේ වෙද්දි අපි ලඟ තියෙන්නේ එක වතුර බෝතලයක් සහ එක කජු පැකට් එකක් විතරයි... [දැන් වෙලාව 2 විතර උනත් අපි දවල්ට කාල හිටියෙත් නෑ.. ]

ඔන්න ඉතින් අපි ඉතුරු ටිකත් යන්න පිටත් උනා..

ඔන්න දැන් යනවා.... යනවා... යනවා..... ඉවරයක් නැතුව යනවා...

බලන්න කියල විශේෂ දේකුත් නෑ... යන මගටම තියෙන්නේ ලාවා ගැලූ මාර්ගය.. ඔන්න අපේ කට්ටියටත් පොඩ්ඩක් වගේ අමාරුව දැනුනේ මෙහෙම පයින් ඇවිදගෙන යද්දි. කොහොමත් මේ වෙද්දි කිලෝමීටර් 10 ක් විතර අපි ඇවිල්ල තිබුනේ..

ඔන්න එක තැනකට අපි ආවට පස්සේ අපේ මග පෙන්වන්නා කියුව මෙහෙම කතාවක්... 

"මෙතනින් ඉස්සරහට ගියොත් ආයෙ මේ පාරේ ආපහු එන්න බෑ.. අපි යනවද? ඔයාල කොන්ෆිඩන්ස් ද " කියල.. මේ යකා මේ මේ මොනව අහනවද? 

දැන් මේ ගමන යන්නනේ පිටත් උනේ.. අපිත් ඉතින් ගත් කටටම කියුව යමු යමු කියල...

ඔන්න චුට්ට දුරක් යද්දි මහා හෙලක්.. !!!

දැන් මේ හෙල දිගේ අපි බහින්න ඕනේ.. බැස්සොත් ආයේ උඩට එනවා නම් බොරු.. තනි කෙලින් තියන ගලක් , අඩි 12 ක විතර ප්‍රපාතයක් තියෙන්නේ... අම්මෝ.. දැන් නම් මතක් වෙනකොටත් බය හිතෙනවා... මේ ප්‍රපාතයේ අඩි 5ක් විතර පහලින් තියනව පුන්චි ගැට්ටක්,. ඔන්න දැන් අපේ අරමුන පලමුව මේ ගැට්ටට බැහැල, ඊට පස්සේ බිමටම පනින්න.. මේ ප්‍රපාතයේ ලස්සන වැඩේ කියන්නේ මේ ගල් තලාව උඩින් වතුර පාරකුත් ගලනව..ඒක හන්ද මේ ගල පුරාවටම දිය සෙවෙල් බැඳිල, ඔන්න අපේ උපදේශක වරයා මුලින්ම බැස්සා අර මම කියුව පුන්චි ගැට්ටට.. ඒක ගැට්ටක් කියන්නේ අඟල් 6 ක් විත ඇති වැඩිම උනොත්...

දැන් බුවා බැහැල අපිට කියවනවා , එක එක්කෙනා බහින්නලු.. 

බහින්න නෙවේ.. හිතන්නත් බයයි... 

මොකද අපි කවුරුවත් එතන ජීවිතාරක්ෂක කබා වත්, කඹ වත් අරන් ගිහින් හිටියේ නෑනේ.. ඔන්න කොහොමෙන් කොහොමෙන් හරි ඉස්සෙල්ලම බැස්සේ දුලීප.. 

මුලින්ම අපි අපේ පය තිබ්බේ අර මනුස්සයාගේ උරිස්සට. ඊට පස්සේ මේ මනුස්සය අපිට කියපි අර ගලක් හොඳට අල්ල ගන්න කියල... ඔන්න ඊට පස්සේ එයාගේ කර උඩ තියල තිබ්බ පතුල් දෙක ඒ මනුස්සයගේ අත් දෙකෙන් අරන් එයාගෙම කකුල් දෙක උඩින් තියාගත්තා.. මොකද එතන අපේ කකුල් වත් තියනන් තරම් ඉඩක් නෑ.. දැන් මම ඉන්නේ අර මනුස්සයගේ කකුල් උඩ... පැත්තකින් තිබ්බ ගලක් හොඳට අල්ලගෙන... දැන් බුවා මගෙ අත් ඩෙකින් හොඳට අල්ල ගත්තා... ඊට පස්සේ මට කියුව, මගේ කකුල් දෙක එයාගේ කකුල් දෙක උඩින් අයින් කරල ප්‍රපාතයට දාන්න කියල.. දැන් මම ඉන්නේ මෙයාගේ අතේ වාරුවෙන්... මෙන්න බුවා එක පාරටම කියපි දැන් මම ඔයාව අත අරිනව, එතකොට කෙලින්ම බිමට පනින්න කියල..

දැන් ඉතින් මොනව කොරන්නද? කාටත් තියෙන්නේ එක පනයි කියල පැන්නේ නැතැයි බිමටම... හප්පේ... 

එහෙමත් ට්‍රිප් එකක්  !!!

 

ඔන්න කොහොමෙන් කොහොමෙන් හරි ඒ බාධකේ පසු කරගෙන ඉස්සරහට ආව කියමුකො.. දැන් නම් කිසිම සංචාරකයෙන් පේන්නත් නෑ. අපි 4 දෙනා විතයි ඉන්නේ... යනවා යනවා.. ඉවරයක් නෑ.. දැන් නම් ටිකක් හිතට බයත් එක්ක.... ඒ වගේම මහන්සියි, බඩ ගිනියි.... කකුල් රිදෙනව අම්බානකට.. මමත් බයේ ගියේ කොයි වෙලේ මටත් මිග්‍රේන් හැදෙයිද දන්නේ නෑ කියල... ඔන්න දැන් බැරිම තැන, අර කජු පැකට් එක කඩාගෙන කෑව.. දැන් වතුර තියෙන්නෙත් හෙන පොඩ්ඩයි.. අපි තාම මේ යන ගමන් නේ... දැන් මේ දුර ආපහු එන්නත් ඇපැයි.. ඔන්න ඒක ගැන හිතල පොඩ්ඩක් තොල තෙමා ගන්න විතරක් වතුර ටිකක් බීල ආයෙත් පිටත් උනා.. 

මෙන්න ටික දුරක් යද්දි ඈතින්  පේනව, පුන්චි දුම් පාරක්.. මෙන්න මේක පෙන්නල අපේ මග පෙන්වන්නා කියපි "අතනින් තමයි, පොලොවේ හුමාලය එලියට එන්නේ කියල.... " අපිටත් ඒ කියුව කතාව වැඩිය තේරුනේ නෑ.. 

දැන් කොහොමත් අපි ප්‍රධාන දොරටුවේ ඉඳන් කිලෝමීටර් 10 ක් විතර කැලේ ඇතුලේ ඉන්නේ. අපි තුන් දෙනාටම මාර මහන්සි.. කකුල් රිදෙනව අම්බානට..   දැන් මේක බලන්නේ නැතුව යන්නත් ලෝබයි.. බලන්නත් තව ගිහින් ඒ දුරත් ආපහු එන්නත් ඇපැයි.. ඒක මතක් වෙද්දි යන්නත් හිත නෑ.. ඔන්න ඉතින් කොහොමෙන් කොහොමෙන් හරි 5 තැනක විතර විඩා නිවාගෙන අපි මේ දුම් දාපු තැනට ලං උනා... පේනවද මහ පොලොවෙන් දුම් දාන අපූරුව...

 

ඇත්තටම මේ තමයි මේ ගිනි කන්දේ අදට යම් තරමකට හෝ සක්‍රීය කොටස.. මේ දුම් වගේ යන්නේ මෙතන ගිනිගොඩකින් නෙවෙයි.. මහ පොලොවෙන් ඉහලට එන වතුර තමයි, පොලොවෙ තියන රස්නෙට ජල වාශ්ප විදිහට යන්නේ.. 

ඔය අතරේ තව දෙයක්... මේ හරියට යද්දි හරිම ඝෝෂා කාරී බවක් තමයි දැනුනේ. හිතන්න පුලුවන්ද මේ ඝෝෂාව ඇති වෙන්නේ කොහොමද කියල... ඒ සද්දේ තමා, පොලොව යට වතුර නටන සද්දේ. ඇත්තටම ඒකනම් හරිම අමුතු හඬක්... කට්ටියට හිතාගන්න පුලුවන්නේ, පොලොව යට වතුර ජොර ගොර ගාල නටන සද්දේ ඈතට ඇහෙනකොට කොහොමද කියල...

මේ පින්තූරෙන් දුම් දානව හොඳටම පේනව.. මේ හරියේ පස හරිම තුනී.. හරියට කිරි මැටි වගේ... ඒ සැහැල්ලු බව නිසා වෙන්න ඇති මෙතනින් වාශ්ප උඩට මතු වෙන්නේ...

මේ බලන්න මේ ඡායාරූපය ගත්තේ ඒ වගේ දුම් දාන එක මූලයකින්. මෙතන ගොඩක් රස්නෙයි.කැමරා කාචයටත් හානි වෙයි කියල බය හිතුනා. පොලොව අතරින් හැදිච්ච කුහරයකින් තමයි මේ වාශ්ප ඉහලට එන්නේ... 

එතන ඉඳල මීටර් 100ක් වගේ ඉස්සරහට යද්දි මෙන්න තියන්ව තවත් ඒ වගේ පොලොවෙන් සෑදුන සිදුරක්.. මෙතන නම් නටන වතුර අර ගල් අස්සෙන් විදිනව. ඒත් ජලය එලියට ගලන්නේ නෑ.. ජල වාෂ්ප තමයි ඉහලට යන්නේ.. මෙතන උෂ්නත්වය නම් සෙල්සියස් 100 ට වැඩි. මෙතනම් තව පොඩ්ඩක් එහායින් මේ බලන්නකෝ තවත් උල්පතක් වගේ යමක්..

මෙතන පුන්චි ලිඳෙත් වතුර නටනව..

අවට තියන ගල් පවා උනු වෙලා වගේ තියෙන්නේ මේ උෂ්නත්වයට වෙන්න ඕනේ... කොච්චර අමාරුවෙන් ආවත් මේ ටික දැක්කහම ඒ අමාරුව කොහෙන් ගියාද මන්ද.. මේ ටික දැක්කහම නම් අනිවාර්යයෙන්ම නදුන් උයනේ මේ අත්දැකීම නම් බෙදාගන්නවා කියල එතනදිමත් හිතුනා. 

 
මේ බලන්න මෙතන වෙන දේ... මේ රෝසපාට ගල් විශේෂයක්... මෙතන වෙන්නේ පොලොවේ අධික උෂ්නත්වය නිසා, මේ ගල් දිය වෙලා,උඩට ඇවිල්ල... මේකත් මරු "ගල් වතුරක්" තමයි. බලන්න දිය වෙලා එන ගලුත් ජොර ජොර ගගා නටන හැටි... ඒ වගේම තමයි මේකත්...

මේ ඇවිල්ල සුදුපාට ගලක්... මෙතනත් ඒ ගල් දිය වෙලා උඩට ඇවිල්ලා... ඔය බුබුලූ බුලුලු තිය්න්නේ ඔය ගල් දියරය නටන හැටි... සමහර මිනිසුන්ගේ ගල් හිත් කවදාවත් උනු කරන්න බැරි උනාට ,  මේතනදි ගලක් උනු වෙන්න තරම් පොලොව යට සිද්දවෙන දේ නම් හිතාගන්නත් බෑ.. 

හරියටම මෙතනද දන්නේ නෑ, අපාය තියෙන්නේ... 
 

මේ දසුන් පෙල දැක්ක විතරයි.. මහන්සිය කොහෙන් ගියාද නෑ... ඒත් ඉතින් මීටර් 500 ක් එන්න හම්බුනේ නෑ, නැවතත් මහන්සිය දැනෙන්න ගත්තා... අපේ උපදේශකයා කියුව තව කිලෝමීටර් 2යි ලු දොරටුවට.. ඉතින් අපිත් හෙමින් සැරේ එන්න පිටත් උනා.. ඔන්න ටික දුරක් එනවා.. පොඩ්ඩක් වාඩි වෙලා ඉන්නවා... තව ටිකක් දුර එනවා.. අයෙත් ගිමන් හරිනව... ඔය විදිහට හෙමින් සැරේ හෙමින් සැරේ ආවයි කියමුකෝ අර අපි මුලින් බයිසිකල් වල ඇවිත් බයිසිකල් නවත්තපු තැනට...

මෙන්න එතනට  ආවට පස්සේ අර උපදේශකය කියපි එයා කිලෝමීටර් 2යි කියුවෙ බොරුවට, ඔයාල එතන ඉඳලත් කිලෝ මීටර් 7 ක් ආව කියල.

හපොයි දැන්නම් බයිසිකල් පදින්න බෑ.. බෑ.. බෑමයි..   දැන් මොකෝ කොරන්නේ.. මොනව කොරන්නද, අපි ආපු මෝටර් රථය ගෙන්නව ගත්තා අපි ඉන්න තැනට... ඊට පස්සේ බයිසිකල් ටික එතන තිබ්බ කාර්යාලයට භාර දීල, කාර් එකේ නැගිල ගෙදර ආව... ඔන්න ඔහොම තමා අපි ගෙන්දගම් පොලොවේ පය ගැහුවේ... මුලු ජීවිතේටම අමතක නොවන විදිහට... 

කෙන්යාවේදී ගිය වඩාත්ම විඩාබර මෙන්ම, ඇඩ්වෙන්චරස් චාරිකාව තමයි මේ...

හප්පේ අද නම් දිග වැඩිද මන්දා... මොනව කොරන්නද මට ඔය මෙගා නාට්ටිය ලියල පුරුද්දක් නෑනේ.. :( 

මීලඟ ලිපියෙන් ලොව පැරණිම මිනිසා හමුවන්නට නයිරෝබි ජාතික කෞතුකාගාරයට යන්නට හැමෝටම ආරාධනා කරනවා...

ගිනිගෙන දැවෙන ගෙන්දගම් පොලොවක පය ගැසුවෙමි......... (1 කොටස )

කාලාන්තරයකට පස්සේ ආයෙත් බ්ලොග් එකක් ලියන්නයි හදන්නෙ.. 

පහුගිය කාලේ ඇත්තටම මම බ්ලොග් ලියලම නෑනේ කියල මතක් උනේ පිනිබිඳු නංගි ඇවිල්ල ඊයේ හවස කොමෙන්ටුවකුත් දාල ගියාට පස්සේ තමයි.. හරියටම මාස දෙකකින් ලියලම නෑ.. 

ලියන්න දේවල් නම් ගොඩාක් තියනව.. ලියා ගන්න වෙලාවක් නැතුව තමයි හිටියේ.. මේ පැත්තේ යන එන කවුරුත් දන්නවනේ මම මේ ටිකේ ගොඩක්ම ලියුවේ කෙන්යාවේ චාරිකා සටහන් කියල..

අදත් ලියන්න යන්නේ කෙන්යාවේදී පලමු වරට ලබාපු අත්දැකීමක් ගැන.... 

මේ වතාවේ අපි ගියේ ගෙන්දගම් පොලොව සොයාගෙන.. 

ඔව් ඔව්.. ගෙන්දගම් පොලොව හොයාගෙන තමයි... 1995 අවුරුද්දේ ගමේ ඉස්කෝලේ ඉඳල, කොළඹ ආපු කතාව නෙවේ මේ කියන්න යන්නේ... ඇත්තටම ගෙන්දගම් පොලොව හොයාගෙන කෙන්යාවේ "නරකාදියේ දොරටුව" හෙවත් "හෙල්ස් ගේට්" සොයාගෙන ගිය ගමන ගැන කියන්න තමයි සූදානම් වෙන්නේ.. 

ඔන්න මේ වතාවෙත් අපේ ගමනට තුන් දෙනයි... මමයි, මගේ සගයා හර්ෂයි,  මගේ සරසවි මිතුරෙක් වන දුලීපයි තමයි ගමනට ලැහැස්ති උනේ... ඔන්න අපි උදේ පාන්දරම ගමන පිටත් උනා...  

ඔන්න අපි පිටත් වෙලා ගමනෙන් බාගයක් දුර ආවහම මම නිකමට වගේ මගේ සාක්කු දෙක අතගාල බැලුව... එතකොට තමයි මට දෙලොව රත් උනේ... හුටා.. පාස්පෝට් එක අරන් ඇවිල්ල නෑනේ.. දැන් ඉතින් මක්කැයි කොරන්නේ.. ඒ වෙද්දිත් අපි නවාතැනේ සිට කිලෝමීටර් 100 ක් විතර දුර ගිහින් තිබුනේ... ඒත් මොනව කරන්නද, හරව ගත්ත වාහනේ.. ආපහු ආව පැයක් විතර... ඔන්න ඉතින් පටන් ගත්ත තැනම බාදාවයි.. :(  ඒත් ඉතින් අපි සැලෙයි... පාස්පෝට් එක සාක්කුවෙ ඔබාගත්ත මම ආයෙත් දුවල දුවල ගිහින් වාහනේට නැග්ග... ඔන්න දැන් අපි දෙවෙනි පාරටත් යන්න පිටත් උනා....

ඔන්න ඉතින් අපි යනවා.. යනවා... ඔහේ යනව... මෙහෙත් අධිවේගී මාර්ග තියනව හොඳේ.. :) දැන් ඔන්න ටික දුරක් යද්දි මෙන්න හම්බුනා යාලුවො සෙට් එකක්..

හොඳට දැකල පුරුදුයි වගේ... ඔයාලත් මුන්ව හොඳට අඳුනනව නේද?
මහ පාර අයිනේ තණකොළ කන බූරු රන්චුව නම් ඇත්තටම අපූරුයි.. 
මුන් ටික දැක්ක විතරයි, උදේ පාන්දරම අර පාස්පෝට් එකක් හන්ද මස්ත බාල්දු වෙලා තිබ්බ දවසට මරු ගැම්මක් ආව :) අපි අපේ යාලුවෝ ටිකට බායි කියල ඉදිරියටම ඇදුනා... 

ඔන්න කොහොමෙන් කොහොමෙන් හරි අපි ආව කියමුකො "නරකාදියේ දොරටුවේ", දොරටුව ළඟට.. . ඔන්න ඉතින් "නරකාදියේ දොරටුව" කියල නිකම් බෑ.. ඒකට යන්නත් ටිකට් ගන්න ඕනේ සල්ලි දීල .. සංචාරකයින්ට ඉතින් කොහොමත් ගාන වැඩියිනේ.. :( ඔන්න දැන් අපි ටිකට් එහෙම අරන් එහෙ මෙහෙ බලද්දි මෙන්න තියනව බයිසිකල් මහ ගොඩක් .... 

බලපුවහම මේකයි සීන් එක... මේ වනෝද්‍යානය ඇතුලේ අපිට බයිසිකලෙන් යන්න පුලුවන්ලු... ඒක දැන ගත්ත විතරයි, තුන් දෙනාම එක පයින් කැමති උනා බයිසිකලේ කැලේ බලන්න යන්න...

මේ බලන්නකෝ අපි බයිසිකල් වලින් වනෝද්‍යානය මැද්දෙන් ගිය හැටි. පින්තූරෙ නම් ඉන්නේ මම නෙවෙයි.. මගේ සගයා.. 

ඔය දකුණු පැත්තෙන් පේන්නේ මහා ගල් පර්වතයක්... හැබැයි ඒ පරිසරය නම් හරිම අපූරුයි.. අපි ඔන්න බයිසිකල් වලින් යද්දි කැලේ ඉන්න මුවෝ.. ජිරාෆ් ල, අපි දිහා බලන් ඉන්නව, හරියට අමුතු සත්තු ටිකක් ඇවිල්ල වගේ.. :) ඒ මදිවට වල් ඌරෝ, මහ විශාල කුරුල්ලෝ.. එකී මෙකී සත්තු ගොඩක් මේ බයිසිකල් සවාරියේදි දැක ගත්ත...     

ඉස්සර රූපවාහිනියේ සැරිසර වැඩ සටහනේ බයිසිකල් වලින් යන චාරිකා ගැන බලල තිබුනට පලමු වරට බයිසිකලේකින් ගිහින් සත්තු බැලුවේ එදා තමයි. හුලං පාරත් කාගෙන ඉස්සරහට යද්දි දැනෙන සනීපේ නම් කියල නිම කරන්න බෑ..ඔන්න ඉතින් අපි ගමනේ බාගයක් විතර යද්දි තමයි අපිට දෙවියෝ එවපු දෙවෙනි තෑග්ග හම්බ උනේ... 

අපේ මිතුරා හර්ශගේ බයිසිකලේ හැන්ඩ්ල් එක බුරුල් වෙලා හොඳටම.... මොකෝ දැන් ඉතින් කැලේ මැද්දේ වින්කලයක් තියනව කියලයෑ.. කැඩිච්ච එකාව මග දාල අපි බයිසිකල් වලින්ම යන්නයෑ.. ඔන්න ඉතින් දැන් තුන් දෙනත් එක්කම පයින් යනව... නිකන්ම පයින් යනව නම් කමක් නෑ.. අර බර - මවුන්ටන් බයිසිකලුත් තල්ලු කොරගෙනම.... 

ඔන්න අපි දැන් ළඟා උනේ නරකාදියට යන පාරේ හොඳම තැනකට.. මෙතන ඉඳල මග පෙන්වන්නෙක් එක්කල යන්න තියෙන්නේ පයින්ම තමයි..

ඇත්තටම අපි මේ යන්නේ අවුරුදු දහස් ගනණකට ඉහතදී අතිශය සක්‍රීය වුනු, ගිණිකන්දක් සොයාගෙන... එදා මහ පොලොවෙන් බුර බුරා නැගපු ලාවා ගලාගිය මාර්ගය ඔස්සේ තමයි අපි යන්න බලා පොරොත්තුව.. අදටත් නිහඬ ගිනි කන්දක් විදිහට තමයි මේ අපි යන "හෙල්ස් ගේට් ජාතික වනෝද්‍යානය" අවට ප්‍රදේශය නම් කරල තියෙන්නේ... 

ඔන්න අපිට ලැබුනා මගපෙන්වන්නෙක්.. ලැබුන කියුවට අපි ඉතින් සල්ලි ගෙවල එහෙම එක්කෙනෙක්ගේ සේවය ලබා ගන්න ඕනේ... මේ මග පෙන්වන්නන්ගේ තවත් විශේෂයක් තියෙන්නේ, මෙයාල "කෙන්යා වනජීවී අධිකාරියේ" සේවකයෝ නෙවෙයි. මොවුන් මේ ගිනි කන්ද අවට පාරම්පරික පදිංචි කරුවන් වන "මසෙයි" ජන කොට්ඨාසයට අයත් උදවිය. මෙයාලගේ සංගමයක් මගින් තමයි මේ වනයේ උපදේශන සේවාවන් කරන්නේ. සංචාරක කර්මාන්තයේ සංකල්පයක් විදිහට ඒක නම් ඉතා ඉහලින් අගය කල යුතු වැඩ පිලිවෙලක්.

ඔන්න අපි අයෙමත් එමුකෝ කතාවට... ඔන්න අපි කෙමෙන් කෙමෙන් ඉස්සරහට යනව.. ඔය අතරේ ඇස් දෙකට පේන්නේ නම් ඇස් අදහාගන්නටත් බැරි තරමේ දසුන්... විස්තර කරන්න ඉස්සෙල්ල ඔයාලත් බලලම ඉන්නකෝ....

හිතා ගන්න පුලුවන්ද මොකක්ද මේ කියල... මේ අර මම උඩින් ලියල තියන අධිවේගී පාරක් නම් නොවෙයි. මීට අවුරුදු දහස් ගනනකට පෙර මේ පාරේ අධි වේගයෙන් ගලා ගිහින් තියෙන්නේ "ලාවා.." ඒ කියන්නේ පොලොව ඇතුලේ ගිනියම් වූ පාෂාන දියරයක් විදිහට තමයි මේ පාරේ අධි වේගයෙන් ගලා ගිහින් තියෙන්නේ. පේනව නේද නයා ගියා වගේ වංගු දාගෙන පොලොව හාරගෙන ගිහින් තියන හැටි.. මේ විදිහට හෑරිලා තියන කානුව අපිට හිතන්නත් බැරි තරම් ගැඹුරුයි.. දැන් මේ අපි ගමන් කරන්නේ මේ කාණුව දිගේ... අපේ අරමුණ ලාවා ගලන්න පටන් ගත්ත තැන සොයා ගන්න එක :) .

මේ ලාවා ගලපු මගේ ගැඹුර හිතා ගන්න ඔන්න ඔය පහලින් තියන පින්තූරේ බලන්නකෝ.. සාමාන්‍ය මනුෂ්‍ය ප්‍රමානයයි, ලාවා මගේ උසයි පේනව නේද? (ඔතන ඉස්සරහින් ඉන්නේ මම. මම ඉතින් සාමාන්‍ය මනුස්ස ප්‍රමාණයට වඩා පුන්චි උනාට, පිටි පස්සෙන් ඉන්න මගේ මිතුරා අඩි 6 ක් විතර උසයි ).

ලාව ගලල තියෙන්නෙත් හරියට ගඟක් ගලනව වගේ තමයි.. සමහර තැන් වලින් විශාල ගැටි පිහිටල තියනව.. හරියට ගඟක් ගලද්දි දිය ඇලි හැදෙනව වගේ..අපි ඔය නගින්න හදන්නේත් ඒ වගේ පොඩි කඳු ගැටයක් තමයි. 

අපිට හිටපු මග පෙන්වන්නා නම් අපිට දුන්නේ පුදුම සහයක්.. මේ වගේ සමහර දුෂ්කර තැන් වලදි ඔහු අපිව අපේ සපත්තු වලින් විතරක් ඔසවාගෙන අපිව ඉහලට එසෙව්වා.. සමහර ගැඹුරු ආගාධ වලට බහිද්දිත් ඒ වගේ තමයි. එයා මුලින් බැහැල අපිව පහලට ගන්නේ අපේ සපත්තු ඔහුගේ අත්ල මත තබාගන්න කියල, අපිව සම්පූර්ණයෙන්ම ඔසවාගෙන.. ඒ වගේ ඇඩ්වෙන්චර් වැඩ රූපවාහිනියෙන් දැකල තිබුනට, අත් විඳල තිබුනේ නෑනේ.. දැන් ඉතින් අපිත් ෆුල් ඇඩ්වෙන්චරස් විදිහට ඉස්සරහටම ඇදෙනව..

මේ පහලින් තියන ඡායාරූපය අසලින් තමයි ලාවා ගලායන්න පටන් ගත් ස්ථානය තිබුනේ. එතැන සිට දෙපැත්තටම විශාල කාණු හාරාගෙන තමයි ලාවා ගලා ගොස් තිබෙන්නේ.

 

 

අපි කොච්චර උනන්දුවෙන් ඉදිරියට ගියත් අපේ නාසයට නම් දැනුනේ මහා අපුලක්. මොකද අපි මේ ඇවිද යන්නේ ඇත්තම ගෙන්දගම් පොලොවක නිසා. මේ ප්‍රදේශය පුරාවටම, පාෂානගත සල්ෆර් හෙවත් ගෙන්දගම් පැතිරිලා තියෙන්නේ.. සමහර තැන් වලදි හුස්ම ගන්නත් අපහසු වන් තරමටම සල්ෆර් ගඳ නහයට දැනෙන්න ගත්තා... 

අපි තවත් ඉදිරියට ගියා... අපි යන්නේ මේ ලාවා ගිය මගේ එක කොණක් සොයාගෙන.. කොටින්ම කියනව නම් දෙපැත්තට ගලපු ලාවා මාර්ගය, එක් පැත්තකදී, විශාල බාධාවකට අසු වෙලා එතනින් ඉදිරියට කාණුව හෑරිලා නෑ.. ඔය විදිහට ගලා ගිය පාරේ ලාවා සුලියක් වගේ කැරකිලා මහා කුහරයක් හැදිල තියනවා.. ඒ තමයි මේ..

  

මෙතනට කියන්නේ "යක්ෂයාගේ නිදි යහන" කියල.. තේරෙන බසින් කියන්නේ "ඩෙවිල්ස් බෙඩ් රූම්" කියල. :) 

ඔන්න ඔතනින් ලාවා ගිය මග මෙන්ම , අපි ගිය මගත් නතර උනා.. එදා ලාවා මාර්ගය ආපසු හැරුනා වගේම අපිත් ආපසු හැරුනේ මේ පැරණි ගිනි කන්දේ අදටත් සක්‍රීය කොටසක් වෙත පය තැබීමේ අරමුණ ඇතිව..   

මේ වෙද්දි නම් අපි කට්ටියට ටිකක් ඇති වෙලා තිබුනේ, මහන්සියටම... නමුත් අපි සැලෙයි.. 

අපි හැමෝම හිටියේ නටන උනු වතුර එන උනු වතුර ලිං බලන්න, පොලොවෙන් දුම් දාන හැටි බලන්න, පොලොව යට මහ ගල් දියවෙලා පොලව මතු පිට "ජොබ ජොබ" ගගා නටන හැටි බලන නොතිත් ආශාවෙන්...

ඔන්න ඉතින් ඒ ටික නදුන් උයනට එන්නේ මීළඟ ලිපියෙන් තමයි.. මොකද මෙගා නාට්ටියක් ලියන්න බඩු තියෙද්දි එක දවසින් ඉවර කරන්න බෑනේ... 

ඔන්න එහෙනම් මීළඟ ලිපියකින් ළඟදිම ඉතුරු විස්තර ටික බලාපොරොත්තු වන්න..

[පහුගිය කලයේ මම නිතර යන එන බ්ලොග් වලටවත් කොමෙන්ටුවක් දාල යන්න බැරි වීම ගැනත් කණගාටු වෙනව...  ] 

තවත් [ආලවන්ත] රජෙක් මහ වනයක් මැදදී හමුවුනෙමි... !!!

පසුගිය ලිපියෙන් මම ලියුවේ කෙන්යාවේ නකුරු ජාතික වනෝද්‍යානයේ ෆ්ලෙමින්ගෝ කුරුල්ලන් නරඹපු හැටි නේ. කට්ටිය ගොඩ දෙනෙක් ප්‍රතිචාරත් දක්වල තිබුන එක ගැන සංතෝසයි. මම එදා ඒ චාරිකාවේ සම්පූර්ණ විස්තරය ලියුවේ නැති වග ඔයාල දන්නවනේ. ඔන්න අද හදන්නේ ඒ චාරිකාවේ ඉතුරු විස්තර ටික ලියන්න. 

අන්තිමට අපි කතා කලේ කැලේ යාලුවො දෙන්නෙක් ගෝරියක් දාගත්ත හැටි නේ. මෙන්න ඉතින් ගෝරියේ අලුත්ම දර්ශන :)

බලන්නකෝ ඉතින් එකෙක්ගේ අනක් අස්සට අනිකගේ අනක් පටලවගෙන කරන ගෝරිය.අපේ ඇස් එකම තැනකට රඳවාගෙන වි. 15ක් විතර තියන් ඉන්න මේ යාලුවො දෙන්නට පුලුවන් උනා.වන සත්තු වගේ මිනිස්සු ගෝරි දාගන්නව ඇස් දෙකට දැකල තිබුනට, වන සත්තු දෙන්නෙක් මෙහෙම මුහුනට මුහුන කරන පයිට් එකක් දැකපු පළමු වතාව තමයි මේ. හැබැයි ඉතින් මෙයාලත් නියම ශිල්පීය ක්‍රමේටම වැඩේ දෙනව වගේ තමයි පේන්නේ...  

ගහ මරාගන්න තැන් වල වැඩිය ගැවසෙන්න හොඳ නෑ කියල තියන හන්ද ඔන්න අපි තව ටිකක් ඉස්සරහට සේන්දු උනා... අපේ මාර්ගය වැටිල තියෙන්නේ නකුරු ජලාශය වම් අත පැත්තෙන් පෙනෙන නොපෙනෙන දුරින්... දකුණු අත පැත්තෙන් වනන්තරය තමයි. වනන්තරය කියුවට මේක හරියට සිංහරාජේ වගේ ඝන වනාන්තරයක් නොවෙයි. මේ පින්තූර වලිනුත් ඔයාලට ඒක තේරෙනවනේ... මෙන්න ටිකක් දුර යද්දි වම් අත පැත්තෙන් පේනව ටිකක් දැකල පුරුදු මූනු ටිකක්... අහ්හ් .. බලපුවහම මේ මී හරක් නේ... අර ඉංගිරිසියෙන් කියන්නේ "බෆලෝ" කියල මෙයාලටනේ... 

මෙතන ලස්සන වැඩේ කියන්නේ අපි අනිත් සත්තු දැකපු හැටියම පුදුම වෙලා වගේ බලන් ඉන්න බව අපේ රියදුරු මහත්තයට මේ වෙද්දිත් අවබෝධ වෙලා තිබුනේ... දැන් අර මී හරක් ටික දැක්කට පස්සේ අපි කිසි සද්දයක් නෑ..මෑන්ටත් ෆුල් අවුල්. අපි කුලු- මී හරක් ටික දැකල නෑ කියල හිතපු රියදුරු මහත්තය අපිට උන් ටික පෙන්නන්න මාරම ට්‍රය් එකක් දෙනව... අපිටත් ඉතින් අර නිතර දකින කුකුලගේ කරමලේ සුදුයි කියුව වගේ මේ මී හරක් රන්චුව දිහා මැජික් බලනව වගේ බලන් හිටියේ නෑ... 

ඒත් එක පාරටම අපි ඔක්කොගෙම ඇස් නතර උනේ කුලු- මී හරක් අතරේ ඉන්න ටිකක් අමුතු විදිහේ යාළුවෙක් ළඟ.. කට්ටියට පුලුවන්ද බලන්න මෙයාව අඳුරගන්න... අනිත් අයට වඩා පොඩ්ඩක් අලු පාටට හුරු හමක් තිබුන නිසාවෙන් මෙයාව ලේසියෙන්ම හඳුනගන්න අපිට පුලුවන් උනා... ඔන්න මී හරක් ගොඩේ ඉන්න එක්කෙනාව අඳුරගන්න බැරි අයට තමයි මේ සමීප රූපය...  

 අපි මෙයා දිහා විශේෂයෙන් බලන් ඉන්න බව තේරුම් ගත්ත "රයිනෝ" යාලුව ආවනේ අපිව හොයාගෙන.. අම්මෝ ළඟට එද්දි තමයි මෙයාගේ ප්‍රමාණය ගැන අවබෝධයක් ඇති උනේ. දෙහිවල සත්තු වත්තෙදි ඉස්සර දැකල තිබුනට මූ ගැන ලොකු මතකයක් තිබුනේ නෑ.මෙයාගේ ප්‍රමාණය තීරණය කරන්න ඔය ළඟ තියන වෑන් එකත් උදව්වට ගන්නකෝ. කොහොම හැරි මෙයාට වාසනාව තිබුනා නඳුන් උයනේ මූන දාගන්න... (එහෙමත් එක්කෙනෙක් ට තමයි ඒ වාසනාව උදා වෙන්නේ.. ) තව දෙයක් ... රයිනෝ කියන සතාගේ විනාශයට හේතු වෙලා තියෙන්නේ උගේ අඟ ලු... අර හැකියාව වැඩි කරන බේත් හදන්න මූව මරල අඟ ගන්නව කියන්නේ... තව ටික කාලෙකින් අපිට මූව දකින්න වෙන්නේ වහලේ තියන ඇස්බැස්ටස් සීට් එකෙ විතරක් වෙයිද දන්නේ නෑ..  

මේ බලන්නකෝ මෙයා... මෙයා කරන්නේ බොරදියේ මාළු බාන එකනේ.. මේ පුංචි වතුර පාරෙත් මාලු පැට්ටෙක් එහෙම ඉන්නවද කියල තමයි මෙයා බලන් ඉන්නේ.. සුදු ඇඳගෙන මාලු බාන කොක් හාමිලට වඩා, මේ කොක් හාමි එක අතකට හොඳයි.. මොකද එයා කළු කොකෙක් බව දකින හැමෝටම තේරෙනවනේ... බලන්නකෝ මුගේ හොටේ පාට ... හරියට පින්සලකින් පාට ගාල වගේ...     

 මේ යාළුවත් අපේ සයන්තන් ගේ කැමරාවේ සටහන් උනේ, ඌ උදේම නාල ඇවිත් අව්ව තපින කොට.. මේ කොයි කොකාගෙත් තියන විශේෂය තමයි මුන්ගේ හොට අති විශාල වීම. තමුන්ගේ තරමට වඩා විශාල කටවල් මිනිස්සුන්ට ලැබිල නැති එක ගැන නම් හරිම සන්තෝසයි.. :)  
 

 

ඔන්න අපි තව පොඩ්ඩක් ඉස්සරහට යනකොට අපිට මුන ගැසුන ලස්සනම ලස්සන කුරුලු රංචුවක්. රංචුවක් කියුවට මෙතන වැඩිය හිටියේ නෑ. ඒත් මුන්ගෙ මොකක්දෝ අමුතු අහිංසක ගතියක් සැඟවිලා තියනව කියල අපිට හිතුනා.. මෙයාල අර කොක් හාමිල වගේ වේගයෙන් ඉගිල්ලෙන්නෙ එහෙම නෑ.. හෙමින් සැරේ ඇවිදගෙන ඉස්සරහට යනව... පින්තූරෙට ගන්න උනත් ඉතින් ලොකු අමාරුවක් උනේ නෑ.. [අනිත් අය ඉතින් කැමරාව අටව ගන්නකොට ඉගිල්ලිලා ඉවරයි නේ... ]

කොහොමද මෙයා.. ස්වභාවධර්මය මේ තරම් ලස්සන නිර්මාණ කරල තියනවද කියලත් හිතෙනව... මෙයා කුකුළ් පවුලට අයත් පක්ෂියෙක් කියල තේරුනේ මෙයාගේ කරමළේ නිසා තමයි. බළන්නකො මෙයාට ලොකු ආඩම්බරයක් එක් කරළ තියන ඔටුන්න...ඒ වගේම මුගේ ශරීරය පුරාවටම තියන පාට ගණන..කළු පාට, සුදු පාට, තැඹිලි පාට, කහ පාට, ක්‍රීම් පාට, දුඹුරු පාට.... හප්පේ... පාට කීයක නම් සංයෝගයක් ද?

මෙයාව නම් කට්ටිය අඳුරනව නේද? මේත් බැබුන් පවුලේ යාලුවෙක්... මූගේ කටත් පොඩ්ඩක් කොකෙක් වගේ ඉස්සරහට ඇවිල්ල තියෙන්නේ.. ඒ කියන්නේ හොම්බ ටිකක් ඉස්සරහට ඇවිල්ල ... ඒ වගේම පුන්චි ඇස් දෙකේ තියන තියුණු බැල්ම.. !!! මූ නිකන් අපි දිහා බලන් හිටියේ හරියට නෑදෑවරිගය දිහා බලනව වගේනේ...

මෙච්චර වෙලා අපි කොච්චර නොදැකපු සත්තු දැක්කත් අපේ සිතේ පොඩි දුකක් තිබුණා.. අපි විශේෂ පුද්ගලයෙක් මුළු කැළය පුරාවටම හෙව්ව... එයාව දකින කන් අපේ ඇස් වලට නිවනක් නොලැබෙන වගත්, අපේ හිත් වලට සැනසීමක් නැති වගත් අපිට හොඳටම අවබෝධ වෙලා තිබුනේ... අපි හෙව්වේ වෙන කාවවත් නෙවෙයි. කැළේ රජාව.. රජා උනත් කූඩු වෙලා ඉන්න රජෙක් නෙවෙයි අපි හෙව්වෙ.. සැබැවින්ම කැලේ නිදහස අත් විඳින කැලේට ඇත්තටම රජෙක් වගේ හයි - කම් පාන ඇත්තම රජෙක්... මෙන්න අපි ඉස්සරහට යද්දි රජා ඉන්නව... අපි යන පාරේ ඉඳන් මීටර් 2-3ක් වගේ ළඟට ඇවිත්... මෙන්න අපි දැකපු කැලේ රජා...     

බලන්නකෝ මෙයා රජා වගේ ඉන්න හැටි.. තේජාන්විත පෙනුම.. !!! [හැබැයි ඉතින් මූන පුරාම මැස්සො වහල හිටියේ ...] මෙයා අපිට දිවත් දික් කළා නෙව.. !!! අපි මෙයාව දකිද්දි මෙයා හිටියේ තණකොළ ගොල්ලේ හොඳ නින්දක් දාගෙන.. අපිව දැකලද නැත්නම් වෙන හේතුවකටද මන්ද ඔය විදිහට අපි දිහා බලන්න පටන් ගත්ත..මෙයා ඉන්නේ අපිට ගොඩක් ළඟින්ම හන්ද අපි අපේ රියදුරු මහත්තයටත් කියුව, කෝකටත් වාහනේ ස්ටාර්ට් එකේම තියා ගන්න කියල. කියන්න බෑනේ කොයි වෙලාවේ මෙයාට සිංහ[ල] මස් කන්න හිතෙයිද කියල..  

ඉතින් අපි ඔහොම ටික වෙලාවක් බලා ඉන්නකොට අපිට තේරෙනව, මේ සිංහයාට කකුල් 6 ක් විතර තියන බවක්.. අපිත් තව ටිකක් හොඳට බැලුව.. දෙන දෙය්යො ගෙදරටම ගෙනත් දෙනව කියන්නේ මේකනේ... මෙතන එකෙක් විතරක් නෙවේ.. ඔය උඩින් ඉන්න තරුණ සිංහයගේ "සිංහ කෑල්ලත් " මෙතනම දොයි. 

අපි දිහා ටිකක් ආඩම්බරයෙන් බලන් හිටපු මේ සිංහයා තව මොහොතකින් හිටපු විදිහ තමයි මේ... බලන්න රජා උනත් තමුන්ගේ ප්‍රියාවියට දක්වන ආදරය... ආදරයට සීම මායිම් නෑ.. සත්තු මිනිස්සු කියල නෑ.. හරිම සංවේදී දර්ශනයක්...තමුන්ගේ ආදරවන්තියට මොන තරම් රැකවරණයක් දෙනව ඇතිද? මේ වගේ සිංහ ආදරේ ලබන "සිංහ කෑල්ල" ත් ගොඩක් වාසනාවන්තයි  කියල මට හිතුන.

විනාඩි 10 කින් විතර මේ ආදරේ කූටප්‍රාප්තියට ලන් උනා... මෙන්න සිංහ දේනුව උඩු බෙලි අතට වැතිරිලා.. හෙමින් සැරේ තම ආදර වන්තිය ළඟට කිට්ටු වෙච්ච සිංහයා ආදරෙන් සිය ආදර වන්තියව ලෙව කන්න පටන් ගත්ත... ටික වෙලාවකින් දෙන්නගෙම මූනු දෙක එක ළඟ...මුවට මුව තියල දෙන්නම සිප ගන්න තමයි මේ ලෑස්ති වෙන්නේ... [ඔන්න ඉතින් ඉතුරු ටික කොටු කොටු.... ] 

මේ ආදර රැඟුම් කොච්චර වෙලා තිබුනද කියන්නවත් අපිට මතක නෑ.. මොකද අපේ සිහිය තිබ්බේ මෙයාල ගැනම විතරයි. ඔන්න ටික වෙලාවකට පස්සේ අපේ තරුණ සිංහය හෙමින් සැරේ කැලේ පැත්තට ටික දුරක් ඇවිදගෙන ගියා මෙන්න මේ විදිහට..  

ඊට පස්සේ ආයෙත් අපිට වැඩිය නොපෙනෙන විදිහට තණකොළ ගොල්ලේ නිදාගත්ත.. ඔන්න ඔහොමයි අපි සිංහයො බැලුවේ.. හැබැයි මේ අත් දැකීමත් කවදාවත්ම අමතක වෙන එකක් නම් නෑ..

ඔය උඩින් තියන ඡායාරූපය ගත්තේ මේ කැලේම තියන පොඩි කඳු ගැටයක් උඩ ඉඳල. මෙතනට පේනව අපි දවසම ගත කරපු නකුරු ජාතික වනෝද්‍යානයම.. නකුරු ජලාෂයත් ඔයාලට පේනව ඇතිනේ...  අපි ගිය මාර්ගය නම් පැහැදිලිවම පේනව.. මෙතන තමයි ඉතින් අපේ අවසාන දැක්ම.. ඊට පස්සේ අපි යලිත් ප්‍රධාන දොරටුව දෙසට ගියේ අපේ ගමනාන්තයත් සනිටුහන් කරමින්.. 

අහ්හ් ඔය අතරේ දැන් වෙලාවත් 3 පහු වෙලා. උදේට කන්න කියල තෙල් දාල හදාගෙන ආපු කඩල එක මතක් උනේ ඒ වෙලාවෙදි. සත්තු දැකපු හන්ද අපිට බඩ ගින්නක් ආවෙම නෑනේ.. ඔන්න ඉතින් එන අතර මගදි 'පික්-නික්' පිටියක් ළඟට ඇවිල්ල අපි කඩලත් කාල එන්න පිටත් උනා..කොහොම හරි ආපසු ප්‍රධාන දොරටුවෙන් පිට වෙනකොට වෙලාව 4 ට විතර ඇති... 

සර්ව සම්පූර්ණ වන චාරිකාවක් අවසන් උනේ ඔන්න ඔය විදිහටයි.. 

තව පොඩ්ඩෙන් කියන්න අමතක වෙනව... 

ඔන්න අපි ආපහු එද්දි අපිට වෙච්ච දේ... මෙහේ තියනව බඩ ඉරිඟු ග්‍රිල් කරල බැදපු කරල් පාරේ විකුනන්න. අර අනුරාධපුරේ යද්දි අපේ රටෙත් තියෙන්නේ තම්බල විකුනන්න.. අන්න ඒ වගේ. ඔන්න අපි කට්ටියටත් ඕනේ උනා ඕකක රස බලන්න.. අපි ඔන්න නැවැත්තුව වාහනේ එහෙම විකුණන තැනක.. වෙච්ච දේ ඔයාලම බලාගන්නකෝ.. 

හරියටම වෙළෙන්දො 9ක් ඇවිල්ල අපිට එල්ල කලේ නැතෑ.. බඩ ඉරිඟු රොකට් ප්‍රහාරයක්.. වීදුරුව ඇරල තිබ්බ ඉස්සරහ හිටපු අයට වෙච්ච දේ හිතා ගන්න පුලුවන් නේද? 

අදත් මගේ බ්ලොග් සටහනට ඡායාරූප අනුග්‍රහය අපේ ගමන් සගයින් වුනු සයන්තන් සහ හර්ෂගෙන්.

නකුරු චාරිකාව ඉවර උනාට කෙන්යාවේ විස්තර ඉවර නෑ.. වසර දහස් ගනනකට ඈතදී ඇතිවූ ගිනි කන්දක් බලන්න ගොස් - ඇත්තටම ගෙන්දගම් පොලොවේ පය ගැසූ විස්තරයත් ළඟදීම බලාපොරොත්තු වෙන්න ...