Pages

Sunday, September 25, 2011

කන්නන්ගර මැතිදුන්ගේ නම විකුණා අධ්‍යාපන අයිතීන් වැනසීම.


මීට අවුරුදු දෙකකටත් වඩා ඉස්සර "එකම කතාවක් , අවසානය දෙකක් " ලිපිය ලියුවට පස්සේ එදිනෙදා ජීවිතයේදී කතා බහ කරන මාතෘකාවක් ගැන ලිපියක් ලියා නැහැ. එක දිගටම චාරිකාසටහන් ලියන්නත් අමාරුයි නේ.. ඒක හන්ද අද පොඩ්ඩක් ලියන්න යන්නේ මේ දවස් වල අපි කතා කරන දෙයක් ගැන. 

ඊට මූලික හේතුව වුනේ ශ්‍රී ලංකාවේ නිදහස් අධ්‍යාපනයේ පියා ලෙස සැලකෙන සී. ඩබ්. ඩබ්. කන්නංගර මැතිඳුන් පසුගිය දිනක සමරන්නට යෙදුනු නිසා. සැබැවින්ම මෙතුවක් කල් අපිට අපේ රටේ නිදහස් අධ්‍යාපන ක්‍රමය නිසා ලැබුනු සහනය නම් කිසිදා මිල කල නොහැකියි. අද අපි යම් රැකියාවක් කරමින් ජීවත් වනවාද, එහි ගෞරවයෙන් සැලකිය යුතු කොටසක් මේ නිදහස් අධ්‍යාපන ක්‍රමය සතු විය යුතුයි කියලයි මගේ මතය.  නදුන්ගේ මේ අදහස එක්කල ගොඩක් දෙනෙක් එකඟ වෙයි කියලත් විශ්වාසයි.  

නමුත් අද දවසේ මොකක්ද මේ නිදහස් අධ්‍යාපන කප්පාදුව කියල කතිකා වෙන්නේ.. මේ ගැන පොඩ්ඩක් හොයල බලමු.  දැන් මේ නිදහස්  අධ්‍යාපන කප්පාදුවක් ගැන බොහෝ විට කතිකා වෙන්නේ උසස් අධ්‍යපන ක්ශේත්‍රයේ  තමයි. 
[තවමත් පාසැල් වැසී යාමේ තත්වය ලංකාවේ තිබුනත් ඒ තියෙන්නේ රටේ ලමයි අඩුවීම සහ නගරයට ඇදී යාම කියන කරුනු නිසා මිසක්, රජයෙන් මුදල් වෙන් නොවීමක් නිසා නම් නොවෙයි. ]

ඉතින් මෙන්න මා සොයාගත්ත දත්ත:
  2008 වසරේ ලංකාවේ සරසවි වලට ඇතුලත් කරගත් සිසුන් ගනන: 20621
  2010 වසරේ ලංකාවේ සරසවි වලට ඇතුලත් කරගත් සිසුන් ගනන: 21730
(වෙනස සිසුන් 1000 (5%)  ක් පමන වූ ඉතා සුලු වැඩිවීමකි )
  2008 වසරේ ලංකාවේ සරසවි වලට වියදම් කල මුලු මුදල: 13,116, 028,000.00
  2010 වසරේ ලංකාවේ සරසවි වලට වියදම් කල මුලු මුදල: 13,756, 816,000.00
(වෙනස : මිලියන 650 කට වඩා වැඩිය. නමුත් ලංකාවේ ජනගහන වර්ධනයත් සමග මෙම ප්රමතිශතය මවිසින් සැසඳුවේ නැත. )

ඉතින් දැන් කල්පනා කරල බලන්නකෝ මේ නිදහස් අධ්‍යපන කප්පදුව කියන කතාවේ ඇත්ත නැත්ත... ඔන්න මම නම් කියල දෙන්න යන්නේ නෑ... නමුත් මේ ගනන් බලන ඕනෙම අයෙක්ට තේරෙනව මූල්යමය වශයෙන් කිසිම අඩුවක් වෙලා නැතත්,සිසුන් ඇතුලත් කරගැනීම නම් වැඩි වෙලා තියෙන්නේ ඉතාමත්ම සුලු ගනනකින් කියල. ඉතින් එහෙම නම් අපි රටේ සැලසුම් හදන අයට බල කරන්න ඕනේ "කප්පාදුව නවතනු" කියල නෙවෙයි, "තවත් වැඩිපුර අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් වැය කරනු." කියලයි. අපි වගේ ආර්ථිකයක් තියන රටකට අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් කල හැකි ආයෝජනය ගැනත් ඉතින් හිතන්න වෙනව.. නමුත් ඉතින් සහනාධාර දෙනව වගේ නෙවෙයි නේ අධ්‍යපනය වෙනුවෙන් වැය කරන එක. ඒක ආයෝජනයක්නේ.. අපේ රටේ සැලසුම් හදන්නෝ ඕව ඉතින් හිතන්න ඕනේ....

නිදහස් අධ්‍යාපනය ගැන කතාවෙන ගමන්ම මේ දවස්වල ඇසෙන දෙයක් තමයි "මාලබේ වෛද්‍ය විද්‍යාලය". මීට පෙර ඒ වෙනුවෙන් එරෙහි වෙච්ච සිසුන් සහ දේශපාලුවන් ට අමතරව දැන් රටේ ඉන්න වෛද්‍ය වරුත් විරුද්ධයි කියල ප්‍රකාශ කරනව.. 

මේ විරුද්ධ වීම් වලට එක් එක් පිරිස් දක්වන්නේ විවිද හේතු. සමහරු කියන්නේ සල්ලි වලට දොස්තර වෙන්න පුලුවන් වෙයි කියලාය. සමහරු කියන්නේ උසස් පෙල සාමාන්‍ය සාමාර්ත 3 කින් දොස්තර වෙන්න පුලුවන් වෙයි කියලාය. අදාල ආයතනයේ ඉගැන්වීම නියමාකාරයෙන් සිදු නොවේ කියා කණ්ඩායමක් පවසති(රෝහල් වලට ඇතුලුවීමටවත් මේ සිසුන්ට අවසර නොලැබෙන තත්වයක් තුල තත්වයෙන් උසස් දොස්තරලා බිහි වේ යැයි සිතිය නොහැක ). තවත් සමහරු පවසන්නේ මේ ඇරඹෙන්නේ නිදහස් අධ්‍යාපනය වැනසීමේ වැඩපිලිවෙල කියාය. එස්. බී. මීට මූලිකත්වය ගෙන කටයුතු කරන නිසා "එස්. බී කරන නිසා" විරුද්ධ කණ්ඩායමකුත් සිටිති. මේ හේතු එකින් එක ගෙන විස්තර කිරීමට මගේ බලාපොරොත්තුවක් නැත. 

නමුත් මෙහිදී මාවිසින් විශ්වාස කරන පරිදි නම් "පුද්ගලික සරසවි ලංකාවේ බිහිකල යුතුය, එමෙන්ම රජයේ විශ්ව විද්‍යාල මගින්ද මුදල් අයකරගෙන කරනු ලබන බාහිර උපාධි වැඩසටහන් වඩා විධිමත් කල යුතුය." එසේ කියන්නට හේතු ගනනාවක් මාහට සිතේ. 

අන්තරේ පෝස්ටර් වල ලියා ඇති පරිදි, "උපාධි කඩ" බවට මේවා පත් වේවිද?මුදල් තිබූ පමණින් කඩෙන් ගොස් පරිප්පු කිලෝ එකක් ගන්නා ලෙසට උපාධි ගන්නට බැරි බව නම් පැහැදිලිය.කොපමණ මුදල් ගෙවූවත්, විභාග සමත් විය යුතුය.(රජයේ සරසවි "උපාධි දන්සැල්" නොවන්නේද එහි ආ පමනින් උපාදියක් ගන්නට නොහැකි නිසාය,සරසවියක කටු කෑ ඕනෑම අයෙක් මේ බව දන්නවා ඇත.) උසස් පෙලට එස් 3ක් ගත්තද ඔහුට අදාල විෂය කරුනු අවබෝධකරගෙන සරසවියේ විභාග (ප්‍රායෝගික පරීක්ෂණද ඇතුලුව )  සමත් වීමට හැකිනම් ඔහු වෛද්‍යවරයෙකු වීමේ වැරැද්ද කුමක්ද?
නමුත් අදාල ආයතනයේ නිසි පරිදි අධ්‍යාපන කටයුතු සිදු වනවාද කියා සොයා බැලිය යුතුය. එය රාජ්‍ය මැදිහත්වීමෙන් අනිවාර්යයෙන්ම සිදුවිය යුත්තකි. දැනට රජයේ සරසවි වල පමනක් ක්‍රියාත්මක තත්ව පාලන වැඩසටහන අදාල සරසවි තුලටත් ව්‍යාප්ත කරවා එහි ගුණ දොස් සොයා බැලිය යුතුය.අපේ මේ උද්ඝෝෂකයින් අවධානය යොමු කල යුත්තේ ඒ වෙතය. නමුත් එවැන්නක් වෙනුවෙන් බල කර සිටීම පෞද්ගලික සරසවි වල ඉගෙනගන්නා සිසුන්ට කරන උදව්වක් බැවින් එවැනි පරහිත කාමී සටනක් අද අපිට දැක ගත් නොහැක.  

පෞද්ගලික සරසවි පිහිටුවීමේ සහ නිදහස් අධ්‍යාපනය විනාස වීමේ සෘජු සම්බන්ධයක් නොපෙනුනත් වක්‍රාකාර සම්බන්ධයක් නම් පෙන්නුම් කරයි.එනිසා අපි අරගල කල යුත්තේ පෞද්ගලික සරසවි පිහිටුවීම ට නොව කිසියම් වූ ක්‍රමයකින් නිදහස් අධ්‍යාපනයට එනු ලබන බාධක විනාශ කිරීමටය.

 මෙලෙස කියන මට නම් කිසි දිනක එවැනි සරසවියක ඉගෙනගැනීමට වරම් නොලැබුණි. එක් හේතුවක් වූයේ රජයේ සරසවියකට තේරීමට තරම් වාසනාවන්ත වීමයි. අනිත් හේතුව රජයේ සේවකයෙකු වූ මාගේ පියාට නම් කිසි දිනක මෙවැන් සරසවියකට අපව යවන්නට නොහැකි වන බව දැන සිටීමයි. 

නමුත්.... රජයේ සරසවියට තේරීමට තරම් වාසනාව අඩුවන අපේම සොයුරු/ සොයුරියන්ට ඒ නිසාවෙන්ම උසස් අධ්‍යාපන සිහිනය සුනු විසුනු කර දැමිය යුතුද? ඔවුන්ට මුදල් තිබුනත් , නැතත් ඔවුන්ගේ අධ්‍යාපන අවස්ථා නැති කිරීම අප කිසිදා නොකල යුතුය. සතියේ දවස් 5 තිස්සේ රැකියාව කර, ඒ වැටුපෙන්  සති අන්තයේ පෞද්ගලික උපාධි හදාරන මිතුරන් ඕනෑ තරම් අපිට හමු වී තිබේ. ඔවුන් මහා ධන කුවේරයින්ගේ දරුවෝ නොවේ. ඔවුන්ටද ඇත්තේ මහන්සි වී ඉගෙනගෙන හොඳ රැකියාවක් කිරීමේ ආශාවයි. දෙමාපියන්ට තම දරුවන් වෙනුවෙන් වැය කිරීමට මුදල් තිබේ නම්, ඔවුන්ට ඉගෙන ගන්නට පරිසරයක් ඇති කිරීම රජයේ යුතුකමක් යැයි මට සිතේ.ඔවුන්ද උගතුන් වූ විට ඒ බුද්ධිය යෙදවෙන්නේද මේ රටේ දියුනුවට බව අමතක නොකල යුතුයි.ඔවුන් නිසි පරිදි අධ්‍යාපනයක් නොලදහොත් ඔවුන් මේ රටට බරක් වන බවද අපි මතකයේ තබාගත යුතුයි.විදෙස් රටක ඉගෙනගන්නට නම් වැයකලයුතු මුදල අති මහත්ය. එපමණ මුදලක් සෑම කෙනෙක්ටම වැයකිරීම කල නොහැක්කකි. නමුත් එසේ බොහෝ දෙනෙක් පිට රට යන්නේ අප රට තුල ඉගෙනුම් අවස්ථා නොමැති නිසාය. එලෙසින් කිසියම්ම හෝ මුදලක් අපේ රටට ඉතුරු වේ යැයි සිතිය හැක.කිව යුතු තවත් කරුනක් නම් එලෙස පිටරටින් ඉගෙන ගෙන පැමිණෙන සිසුන්ට ඇති අවස්තාවක් වත් අපේ රටේ ඉගෙනගන්නා වෛද්‍ය සිසුන්ට ලබානොදීමට/නොලැබීමට හේතුව අපිට නම් අපැහැදිලිය.    

මේ ලිපිය තවත් දිගු වන බැවින්, තවත් හේතු දැක්වීම මදකට පමා කරමි. අවසන් වශයෙන් පවසන්නට ඇත්තේ, රටේ අනාගතය වෙනුවෙන් පෞද්ගලික සරසවි ඇතිකිරීම අත්‍යාවශ්‍යම කරුනක් බවත්, නිදහස් අධ්‍යාපනය වැනසීමක් මීට සෘජුව සම්බන්ධ වන්නේ කෙසේද යන්න මා තවමත් සොයමින් සිටින බවත්ය.                    

Friday, September 16, 2011

මහ බෝඩිමේ ආරම්භකයාගේ නික්ම යාමෙන් දෙවසරකට පසු....



අදනම් අප්‍රිකානු ජීවිතේ ගැන ලියන එක පැත්තකින් තියල කට්ටියටම ලියන්න යන්නේ දුක් බර කතාවක්... 

මම සරසවියෙ හිටපු කාලේ බෝඩිමක හිටපු වග මම ඉස්සර සටහන් වල ලියල තිබුනනේ... ඔන්න මම පලවෙනි වසරේ මුල් කාලයේ ගෙදර ඉඳන්ම බොරැල්ලේ තිබ්බ අපේ ෆැකල්ටියට ආවට මට එක සෙමිස්ටර් එකකින්ම ඒ ජීවිතේ එපා උනා... ඔන්න ඉතින් මමත් බෝඩිමක් හෙව්වේ මේ අතරේ තමයි. අපේ මුලු කොල්ලො කට්ටියම ඒ වෙද්දි හිටියේ බෝඩිම් දෙකක... ඒකෙන් එකක් "මහ බෝඩිම" කියල තමයි කට්ටියම නම් තියල තිබුනේ. ඔන්න ඉතින් මමත් සෙට් උනා මහ බෝඩිමට.... මහ බෝඩිමේ කට්ටිය 9 දෙනයි. ඉස් ඉස්සෙල්ලාම මේ බෝඩිම හොයා ගත්තේ අපේ නයන. ඒ කියන්නේ මම මේ කියන්න යන කතාවේ කතා නායකයා. නයන ඉතින් හා හා පුරා කියල හොයා ගත්ත බෝඩිමට තමයි අපි කට්ටියම සෙට් උනේ. එකම බැජ් එකේ කොල්ලෝ 9ක් ඉන්න බෝඩිමක වෙන දේවල් ගැන ඉතින් කාටවත් අමුතුවෙන් කියල දෙන්න ඕනේ නෑනේ.. සමහර දාට බැජ් එකේ අනික් උනුත් එන්නේ මහ බෝඩිමට. අපි කුප්පි දැම්මේත් බෝඩිමේ.. (මොකෝ අපේ ෆැකල්ටියේ ඒ වගේ දේකටවත් ඉඩක් තිබ්බේ නෑ...) කට්ටිය ප්‍රොජෙක්ට් කරන්න ආවෙත් බෝඩිමට... ඔන්න ඔය විදිහට අපි හැමෝම එකම පවුලක් කලේ අපේ නයන මුලින්ම හොයා ගත්ත බෝඩිම තමයි... ඔන්න බොරැල්ලෙන් මොරටුවට ආවට පස්සේත් කට්ටියම එකම බෝඩිමේ.. ඒ කියන්නේ මහ බෝඩිමේ සෙට් එක එකටමයි හිටියේ...

ඔය සෙට් එක අතරින් නයන කියන්නේ අමුතුම චරිතයක්.... කැම්පස් එන්නත් කලින් නෙට්වර්ක් එකක් සෙට් කරන හැටි දැනන් හිටපු එකම එකා... නයන සමහර විෂය කරුනු ගැන වැඩිය තකන්නේ නෑ.. විභාග රිපීට් උනත් ගානක් නෑ.. ඒත් නයන හැම දේම කිසියම්ම වූ ආකාරයකින් ඉගෙනගත්තා. අපි හැමෝටම කුප්පි දාල එක රැයින් විභාග ගොඩ දාල දුන්න කොල්ලෙක්. ඔහුගේ හැකියාවන් පුදුමාකාරයි... උපාධිය අරන් නයන රැකියාවට ගොස් ඔහුගේ දස්කම් මනාව පෙන්නුම් කලා... ඔහු ඉතා කෙටි කාලයකින් රැකියා ස්ථානයේ තරුවක් උනා.. ඔහුගේ දැනුම, බුද්ධිය අපේ රටේ සංවර්ධනය වෙනුවෙන් යොදවන්න පටන් ගත්තා විතරයි.... 
  
මීට අවුරුදු දෙකකට ඉස්සෙල්ල, සැප්තැම්බර් මාසේ 14 වෙනිදා උදේ පාන්දර අපේ මහ බෝඩිමේ සගයෙක් මහ කාලකණ්නි ආරංචියක් අපිට කියුව.. "අපේ නයන ඇක්සිඩන්ට් වෙලාලු.. තත්වේ බරපතලයි ලු..." ඊට පස්සේ අපි හැමෝම එකතු උනේ රෝහලේ දැඩි සත්කාර ඒකකය ලගට... අපිට නයනගේ මූනවත් දකින්න ලැබුනේ නෑ... ඒ වෙද්දිත් ශල්‍ය කර්ම කීපයකටම ලක් කරල හිටපු අපේ මිත්‍රයා... යන්ත්‍රයක ආධාරයෙන් තමයි ජීවත් උනේ... 

අපේ නයන වෙනුවෙන් අපිට කරන්න කිසිම දෙයක් ඉතුරු වෙලා තිබුනේ නෑ... මොහොතකින් හැමෝම තීරණය කලා බෝධි පූජාවක් තියමු කියල... කට්ටියම ගංගාරාමයට එක්වුනේ නයනට ඉක්මන් සුවය පතන්න.... අපි දවස් කීපයක් ම මේ විදිහට බෝධි පූජ තිබ්බේ නයනට ඉක්මන් සුවය පතල....

ඒත් අපේ පින් වලින් නයනට යලිත් ජීවය දෙන්න ලැබුනේ නෑ.... හරියටම දවස් 7කින් නයන අපෙන් සදහටම සමු ගත්තා...  

අනුරාධපුරයේ ඉඳල කොළඹ ඇවිත් අපි එක්ක මහ බෝබිමේ එකට හිටපු - එක බැජ් එකේ එකට කුප්පි දාපු - එක බත් පත බෙදාගෙන කාපු - සමහර වෙලාවට එකට බැනගත්තු අපේ නයන නොයෙන්නම අපිව අතහැරල ගිහින් තිබ්බේ සැප්තැම්බර් මාසේ 21 වෙනිදා...ඒ කියන්නේ මේ සැප්තැම්බරයට - නයන නැතුව අවුරුදු 2ක්.

නයන ගෙනාපු ආයුෂ ඉවරවෙලා නයන අපිව අතහැරල ගියත් අපිට ලොකු පාඩම් ගනනාවක් කියල දීලයි නයන යන්න ගියේ... ඔහුගේ වැඩ කිරීමේ ක්‍රමය අපි හැමෝටම ආදර්ශයක් උනා... විභාග ඉලක්ක නොකර වැඩ කරපු ඔහු දැනුම ඉලක්ක කරගෙන වැඩ කලා. එනිසාවෙන්ම ඔහු රැකියාවෙන් කෙටි කාලයකදි ලබපු පැසසුම් බොහොමයි... !!! සෑම සති අන්තයකම ආදරණීය දෙමාපියන් බලන්නට ඔහු අනුරාධපුරයට ගියා... ඔහු දෙමාපියන් සමග ජීවත් වන්න ආස  කලා... ඔහු සොයාගත්ත බෝඩිමට අපි හැමෝටම ආරාධනා කරල, අපි අතරේ අති විශාල බැම්මක් ඇති කරන්නට අඩි තාලම දැම්මෙත් ආදරණීය නයන.... ඒත්.... නයනට වැරදුනු පුංචි දෙයක් තිබුන... නයන ජීවිතයට, පරිඝනකයට වගේම මධුවිතටත් ආදරය කලා... අපි කවුරුත් බලා පොරොත්තු නොවුනු විදිහට, පිපී ආ සුවඳ පුෂ්පය ලෝකයට සුවඳ විහිදන්නට මත්තෙන් මුකුලිත වෙන්න ඔහුගේ මේ පුංචි වැරදීම හේතුවක් උනා.... 

නයන ගැන තව ගොඩක් දේවල් ලියන්න පුලුවන් උනත් කෙටියෙන් නයන ගැන මතකය අවදි කලේ බ්ලොග් කියවන අපි හැමෝටම නයනගේ ජීවිතෙන් ගන්න පුලුවන් පාඩම් ගැනත් කියන්න එක්කම,.... අපේ ආදරණීය මිතුරා.... මහ බෝඩිමේ ආරම්භකයාට නිවන් සුව ප්‍රාර්ථනා කරන්නත් එක්කයි..... ඒත් මගේ නම් පැතුම.... නිවන් දකින්නට පෙර එක ආත්මයකදී හරි අපිත් එක්කම ඉපදිලා අපේම මිතුරෙක් වෙන්න කියලයි...... !!! 

නුඹේ අඩුව හැමදාමත් අපිට දැනෙනව.... මචන්....!!!
   
  

Sunday, September 11, 2011

අප්‍රිකානු ගෝතික කෑමක රස බැලූයෙමි...


අධික ලෙස කාර්ය බහුල සතියක් උනත් මේ සතියෙත් නදුන් උයනේ ලිපියක් ලියල යන්න හිතුනේ, පාලුවට ගිය නඳුන් උයන දැන් දැන් කුරුල්ලො- කිරිල්ලියො ටිකක් යන එන තැනක් බවට පත් වෙලා තියන බව තේරුන හන්දමයි.  පසුගිය බ්ලොග් සටහනට ගොඩක් දෙනෙක් සටහනක් දාල ගිහිනුත් තිබුන... හැම දෙනාටම ස්තූති වන්ත වෙන්න ඕනේ.. ඒ වගේම චාරිකා සටහන් ගැන ගොඩක් උනන්දුවෙන් සටහන් තබපු සියලුම දෙනාට විශේෂ ස්තූතියක් හිමියි. 

ඔන්න ඉතින් අදත් ලියන්න යන්නේ මගේ අප්‍රිකානු ජීවිතේ ගැනම තමයි.
මේ ළඟදි දවසක වෙච්ච සිද්දියක්. මගෙත් එක්ක ඉන්න මිත්‍රයෙක්ට ටැන්සානියාවේ සංචාරයකට වාසනාව උදා උනා. අපි හැමෝගෙම තියනවනේ අර රට ගිහින් එද්දි මොනව හරි රස කැවිල්ලක් ගේන සිරිතක්.
ඔන්න අපේ යාලුවත් අපිට ගෙනාව අමුතුම ආකාරයේ කෑමක්... 
මේ කෑම හරියට අර පුන්චි ඉස්සො බැදල අරන් වගේ... (අර බයිට් එකට ගන්න හදන්නේ.. ) ඒත් ඉතින් ඉස්සන්ගේ තියන රසත් නෙමෙයි එන්නේ. ඉස්ස වගේ මස් පිරිච්ච ගතියකුත් නෑ... මෙන්න අපිත් දැන් මේ අලුත් කෑම කන්න පටන් ගත්ත. අපිත් හැඩ බල බල කනව. මේ පුන්චි සතා ඉස්සගේ වගේ කියල තීරනය කරන්න තිබුනේ සාක්ෂි 2යි. එකක් මුගේ පෙනුම සහ ප්‍රමානය. අනික තමයි, අර ඉස්සගේ ඔලුව වගේ මේකගේ ඔලුවෙත් පුංචියට කලු තිතක් වගේ තියනව ඇස් දෙක. ඒත් ඉතින් ඉස්සගේ ඔලුව කන්නේ නැති හන්ද මේ සතාගෙත් ඔලුව අයින් කරල එහෙම ඔන්න අපි කාල බැලුව... රස ගැන කියනවනම් එහෙම, අර පෙරේත වෙලා කන්න තරම් සුවිශේෂී රසක් මට දැනුනේ නැතත් අලුත්ම කෑමක් කියන නිසාවෙන් අපි මේ පුන්චි ඉස්සෝ 3- 4ක් ම අහාරයට ගත්ත.... කාල ඉවර වෙනකන්ම අපිත් අහනව මොකක්ද මේ බයිට් එක කියල... අපේ යාලුවගෙනුත් නෑ කිසිම පිලිතුරක්..මේ කෑම ටැංසානියාවේ ප්‍රසිද්ද කෑමක් කියල තමයි යාලුව කියන්නේ... 

ඔන්න අපි කාල ඉවර උනහම අපේ යාලුව කියපි.... "ඒ තමයි මචන් තණකොල පෙත්තෝ" කියල. හිකිස්... මෙච්චර වෙලා අපි කාල තියෙන්නේ "ග්‍රිල් කරපු තණකොල පෙත්තෝ"


තණකොල පෙත්තෝ ග්‍රිල් කරල කන එක අප්‍රිකාවේ ගොඩක් රටවල් වලට ආවේනික ආහාරයක් ලු.. අපි ඉන්න කෙන්යාවේ බහුලව නැති උනත් ටැංසානියාවේ සහ උගන්ඩාවේ බහුලවම තිබෙනවාලු. අර ලංකාවේ පාර අය්නේ කඩල විකුනනව වගේ මෙහේ විකුණන්නේ විවිද ආකාරයෙන් සකස් කරපු "තණ කොල පෙත්තොලු... " වැඩිපුරම මෙයාලව ආහාරයට ගන්නේ මත් පැන් එක්ක බයිට් එකටලු.. අපේ රටේ වගේම මේ බිස්නස් එකත් වැඩිපුරම කාන්තාවන් සහ පොඩි ලමයි තමයි ලු කරන්නේ කියල මම සොයාගත්තේ අන්තර් ජාලයෙන්.
ග්‍රිල් කිරීමට අමතරව තවත් ආකාර වලට මේ තණකොල පෙත්තෝ ආහාරයට සකස් කරන බව තමයි මම දැන ගත්තේ...   
ඔන්න ඉතින් අද වැඩිපුර විස්තර ලියන්න යන්නේ නෑ... මේ බලන්නකෝ පින්තූර ටික... (අන්තර්ජාලයෙන් තමයි අදත්... )








Sunday, September 4, 2011

පැස්බර බිත්තරේ ............


දුන් උයන දැන් දිගටම චාරිකා සටහන් වලටම වෙන් වෙලා වගේ හන්ද අද මම හිතුව වෙනත් දෙයක් ගැන ලියන්න. හැබැයි මේ ලිපියත් චාරිකා සටහන් එක්ක පොඩි සම්භන්දයක් තියනව.මම ලියපු පසුගිය ලිපියේ  ඒ කියන්නේ අර සත්තු වත්තකගිහින් ඉතිහාසය ඉගෙන ගත්තු  විස්තර තියනලිපියේ මම දාල තිබ්බනේ පැස්බර බිත්තරයක ඡායාරූපයක්. අපේ මදුරංග මල්ලිත් කියල තිබ්බ එයත් පලවෙනි වතාවට තමයි පැස්බර බිත්තරයක් දැක්කේ කියල. ඔය අතරේ අර මාර බ්ලොග් එකේ තිබ්බනේ බිත්තර ගැන ලොකු විස්තරයකුත්. 

ඔන්න ඔය හේතු කාරක සියල්ලම හින්ද මට අද හිතුන මේ "පැස්බර බිත්තර " ගැන පොඩි සටහනක් දාන්න. මමත් ඉතින් පලවෙනි වතාවට පැස්බර බිත්තරයක් දැක ගත්තේ එදා අර කිඹුල්ලු බලන්න ගිය දවසේ තමයි. 

පැස්බර බිත්තර ගැන මම ඔය එකපාරටම කියාගෙන ගියාට දැන් කට්ටිය දන්නවද පැස්බරා කියන්නේ මොකාද කියල? දැකල නැත්නම් ඉතින් ඔන්න නදුන් උයනේ  "එන්ඩෝ... සත්තුබලන්න එන්ඩෝ...... " කියන පරන සටහනට ගිහිල්ල මූගේ ෆොටෝ එකක් බලල එන්න. (මූව නොදන්න කෙනෙක් නම් ඉන්න බෑ නේද?  )

අපි හැමෝම දන්නවනේ පැස්බරා කියන්නේ අති විශාල පක්ෂියෙක් කියල. පක්ෂියෙක් උනාට මූට පියාඹන්න බෑ. මම හිතන්නේ මේ වගේ විශාල ශරීරයක් තියන හන්ද වෙන්න ඇති තටු තිබුනත් පියාඹන්න බැරුව ඇත්තේ. මූට පියාඹන්න බැටි උනාට මොකෝ දුවන්න ගත්තහම නම් ඉතින් හීය වගේ තමයි. හිටු කියල දුවනව. ඇයි දෙය්යනේ, මෙච්චර ලොකු කකුල් දෙකක් තියෙද්දි ඕනෙම සතෙක්ට බැරියෑ විදල ඇවිදින්න නේද? ඔයිට අමතරව සුවිශේෂී කරුනු නම් මම මුකුත් දන්නේ නෑ, පැස්බරා ගැන. අහ්හ්.. මූට ඉංග්‍රීසියෙන් කියන්නේ "OSTRICH" කියල.

ඔන්න දැන් පැස්බරා ගැන ඇති. දැන් කියන්න යන්නේ බිත්තරේ ගැන. :) 

විශාල සතෙක්ගේ බිත්තරෙත් විශාලයි කියල අමුතුවෙන් කියන්න ඔනෙ නෑනේ. නමුත් මම නම් දැකල තියන කුරුලු බිත්තර වලින් විශාලම බිත්තරයක් තිබුනේ පැස්බර බිත්තරේ. පැස්බර බිත්තරෙයි, කිඹුල් බිත්තරෙයි අතර ප්‍රමාණය හරියටම සසඳන්න පුලුවන් මගේ "සත්තු වත්තකට ගොස් ඉතිහාසය ඉගෙනගත්තෙමි...." කියන ලිපියේ පල වෙලා තියන ඡායාරූපය බැලුවනම්. 

පැස්බර බිත්තරත් ආහාරයට ගන්නවා. ව්‍යාපාරික ලෙස පැස්බර ගොවිපල පවත්වාගෙන යන අය මූලික අදායම් ලබන්නේ, පැස්බර බිත්තරයෙන් සහ පැස්බර මස් වලින්. හරියටම කුකුල්ලු වගේ තමයි . :) මම නම් පැස්බර බිත්තර කාල නැති උනාට මෙය සංචාරකයින් වෙනුවෙන් සකස් වෙන විශේෂ ආහාරයක් කියල තමා දැන ගන්න ලැබුනේ. මේ පහතින් තියන පින්තූරේ හොඳට බලන්නකෝ.


මොකක්ද මේ කරන්න හදන්නේ කියල ඔයාලටත් පුදුම ඇති. ඔය කරන්නේ පැස්බර බිත්තරයක් තැම්බුවට පස්සේ කටුව ගලවන එක. සාමාන්‍යයෙන් පැයකට වැඩි කාලයක් තම්බන්න ඕනෙලු. එහෙම තැම්බුව කියල බිත්තරේ කටුව ලේසියෙන් කැඩෙන්නේ එහෙම නෑ. මේක කඩන්න මිටියක් එහෙම අරගෙන වැඩේට බහින්න ඔනේ. නිකන් මවාගන්නකෝ ගල් කඩනව වගේ දර්ශනයක්. :) ඔය ඡායාරූපයෙත් පැත්තකින් මිටියක් එහෙම තියෙන්නේ ඔය වැඩේට යොදාගත්ත ඒව තමයි. 

ඔන්න දැන් පහල රූපෙත් එක්ක බලන්නකෝ ඒ බිත්තරේට අඩුම කුඩුම වැටිල කෑම මේසෙට ඇවිල්ල තියන හැටි. සාමාන්‍ය කිකිළි බිත්තරයක් එක්ක ප්‍රමාණය සසඳන්න ඔන්න නියම වෙලාව.

මම දැන් කියුවේ පැස්බර බිත්තරේ තම්බන් හැටිනේ. 
මෙන්න ඒක ඔම්ලට් වලට.. ඔම්ලට් හදන්නත් ඉතින් කරන්නේ ලොකු ඇණයක් අරන් බිත්තරේ මුදුනට තියල මිටියෙන් ගහල, හිලක් හදාගන්නව. ඊට පස්සේ සාමාන්‍ය ඔම්ලෙට් එකක් හදන විදිහට තමයි. ඔම්ලට් වගේම නිකන්ම බැදලත් ආහාරයට ගන්නව.  


පහල පින්තූරෙනම් තියෙන්නේ ඔය කියන කිසිම ආකාරයක විච්චූරනයක් නොකර , අප්‍රිකානු ගෝතිකයන් පිරිසක් පැස්බර බිත්තරයක් අමුවෙන්ම බොන්න හදන ආකාරය. කවුරුත් දන්නවනේ කිකිළි බිත්තරත් අමුවෙන් බොන අය ඉන්නව කියල. ඔන්න ඒ වගේම ඇති මේක බිවුවහමත් .. !!!

ඔන්න දැන් පැස්බර බිත්තරේ ආහාරයට අරන් ඉවරයි. 

දැන් තමයි අතුරු ඵල.. කටුව ගොඩක් ඝනකම නිසාත්, ඔම්ලට් වගේ ආහරවලට කටුව මුදුනින් හිල් කරල සාරය විතරක් එලියට ගන්න නිසාත් බිත්තර කටුව හොඳ අතුරු පලයක්. විශේෂයෙන්ම විවිදාකාර නිර්මාන කරන්නනම් කියාපු කට්ට... (හටියට අපේ කට්ටිය පොල් කට්ටෙන් නිර්මාන කරනව වගේ අප්‍රිකාවේ මිනිස්සු නිර්මාන කරන්නේ පැස්බර බිත්තර කට්ටෙන්. )
බලන්නකො පහලින් තියන නිර්මාන වල විවිදත්වය. මම මේ නිර්මාන කෙන්යාවෙදිනම් වැඩිපුර දැකල නෑ. දකුනු අප්‍රිකාවේ ජොහැන්නස් බර්ග් නුවරදි නම් විශාල වශයෙන් නෙත ගැටුනා. ඒ වගේම හැම ජාතියකින්ම එකක් ගානේ ලංකාවට ගේන්න ඔනේ කියලත් නොහිහුනා නෙවෙයි. හැබැයි ඉතින් මිල නම් ටිකක් ඉහලයි."ජොහැන්නස් බර්ග්" ගුවන් තොටේත් වෙනමම කඩයක් තියනව පැස්බර බිත්තර විකුණන. මෙන්න බලන්නකෝ නිර්මාණ ටික.

 මේ කරල තියෙන්නේ නම් ස්ටිකර් එකක් ලස්සනට මුද්‍රණය කරල, බිත්තරේ වටේ අලවල.. හරිම ලස්සනයි. ... ඔය ස්ටිකර් එකේ ඉන්නේත් අප්‍රිකාවේ "විශාලතම 5" කියන සත්තු 5 දෙනානේ.

 

මේ තියෙන්නේ බිත්තරේ උඩ චිත්‍ර ඇඳල ලස්සන කරපුව.. මේ හැම නිර්මානෙකම අර අප්‍රිකානු අනන්‍යතාවයනම් තියනවමයි.
මේ තියෙන්නේ බිත්තරේ උඩ පබලු අල්ලල කරල තියන නිර්මාණයක්. කොහොමද ලස්සන?
















මේ තියෙන්නේ මම වඩාත්ම ආස කරපු නිර්මාන ටික... බිත්තර කටුවේ කැටයම් කරල. හරිම සංයමයෙන් කරන්න ඕන වැඩක් තමයි. බලන්නකෝ කැටයම කැපුවට පස්සේ තියන අපූරුව.. !!! 


 

















අර අගය එකතු කරපු නිශ්පාදනයක් තමයි මේ. ඒ කියන්නේ මේස විදුලි ලාම්පුවක්. ඇතුලෙන් පුන්චි විදුලි බල්බයක් දැල්වෙනකොට කොහොමද ලස්සන. මේ විදිහට හදපු අර සාලේ මැද්දේ එල්ලන ආකාරයේ විදුලි ලාම්පුත් තියනව...


දැන් ඉතින් මගේ පැස්බර බිත්තර කතාව ඉවර කරන්නයි යන්නේ.. ඔය පහලින්ම තියෙන්නේ මම ඉහතින් විස්තර කරපු කිසිම ආකාරයක මනුෂ්‍ය  ක්‍රියාකාරකමකට අහු වුනෙ නැතොත් පැස්බර බිත්තරේට වෙන දේ තමයි... (මොනව වෙන්නද ඉතින්, පැටියෙක් එනව මිසක් නේද? )


 මේ සටහනේ තියන පින්තූරනම් මගේ කැමරා කාචයේ සටහන් වෙච්ච දේවල් නෙවෙයි, අන්තර්ජාලයෙන් හොයාගත්ත දේවල්.... (වැඩිපුර පින්තූර දාන්න කියල පසුගිය ලිපි වල ඉල්ලීමක් කරල තිබ්බ හන්ද ටිකක් වැඩිපුර පින්තූර දැම්ම ඕන්.... )