පරන අවුරුද්දේ තෑග්ග... නයිරෝබි කෞතුකාගාරයට ඔබටත් නොමිලේ චාරිකාවක්.... (ඇරඹුමක් පමණි....)

ඔන්න ඉතින් පොරොන්දු උනා වගේ කෙන්යාවේ චාරිකා සටහන් පෙලේ තවත් සටහනක් එක්ක තමයි අදත් නදුන් උයනට ගොඩ බැස්සේ.. නදුන් උයනත් එක්ක හැමදාම ඉන්න අය නම් දන්නවා අද මොකක් ගැනද ලියන්න යන්නේ කියල.

දැන් කියන්න බලන්න ඔයාලගෙන් කී දෙනෙක් පහුගිය අවුරුදු 2-3 ක් ඇතුලත ලංකාවේ තියන ජාතික කෞතුකාගාරයට ගිහින් තියනවද? බොහෝ දෙනෙක් කියයි පාසැල් කාලේ ගියාට පස්සේ ගිහින් නෑ කියල.. ඇත්ත ඒක තමයි..මමත් කොළඹ කෞතුකාගාරයට අන්තිමට ගියේ 2010 වසරේ.

අපේ කෞතුකාගාරයට ගිය අය නම් දන්නව ඇතිනේ එතන ප්‍රධාන කොටස් දෙකක් තියනව. එකක් ජාතික කෞතුකාගාරයේ ප්‍රධාන ගොඩනැගිල්ල. අනික තමයි ස්වභාව - විද්‍යා කෞතුකාගාරය. (මම කොළඹ කෞතුකාගාරය ගැනත් ලිපියක් ලියන්න හිතන් ඉන්නේ 2010 දී කල චාරිකාව ඇසුරු කරගෙන )

හැබැයි ඉතින් අද ලියන්නේ කෙන්යාවේ ජාතික කෞතුකාගාරය ගැන. අපේ රටේ වගේම ප්‍රදේශීයව කෞතුකාගාර කීපයක් රට පුර තිබුනත්, මූලික කෞතුකාගාරය තියෙන්නේ කෙන්යාවේ අගනුවර වුනු නයිරෝබි නගරයේ. නගරයේ තරමක් උස් භූමියක තමයි මෙය පිහිටල තියෙන්නේ. ඉතින් මේ ප්‍රදේශයටත් කියන්නේ "මියුසියම් හිල්" කියල. 

අපිට ඉතින් ගමනක් යන්න උනොත් බාධා ඇතිවෙන එක කියන්නත් දෙයක් නෙවෙයිනේ. ගිනිකඳු බලන්න මගක්ගිහින් ආපහු ආපු හැටි මම කියුව මතකයිනේ. ඒ වගේ තමා අපි කෞතුකාගාරය බලන්න යන්න හිටපු ගමනටත් බාධා ගොඩක් ආව. හැමදාම වැඩේ කල් යනව. කොහොමෙන් කොහොමෙන් හරි අපිත් එක්ක එකට හිටපු මගේ සරසවි මිතුරා- දුලීප ට පිංසිද්ද වෙන්න ඔන්න අපිත් ඉරිදාවක උදේම පිටත් උනා නයිරෝබි ජාතික කෞතුකාගරය නරඹන්න. 

මෙන්න තියනව පිලිගැනීම.... 

කෙන්යාවේ කලාඋරුව විදහා දැක්වෙන මේ ගල් කැටයම තමයි ඉදිරියෙන්ම තියෙන්නේ. මේකෙන් නිරූපනය වෙන්නේ මොනවද කියන එක කාටත් තේරෙනවනේ... අම්මෙකුයි දරුවෙකුයි තමයි මේ ඉන්නේ.අප්‍රිකානු මිනිස් හැඩතලනම් මේ කැටයමෙත් ඒ ආකාරයෙන්ම පිහිටල තියනව.. (ඔන්න ඉතින් වැරදියට තේරුම් ගන්නව එහෙම නොවෙයි )  

ඔන්න අපි පොඩ්ඩක් ඉදිරියට යද්දි අලංකාර  වර්ණ වීදුරු යොදා සකස් කරපු නිර්මාණයකුත් තිබුනා. ඒකත් පහුකරගෙන තම්යි මේ පහල තියන පුවරුව සහිත ප්‍රධාන කෞතුකාගාර ගොඩනැගිල්ලට ඇතුල්වෙන්න තියෙන්නේ.

ඔන්න ඉතින් ඇතුල් උනා කියල විතරක් මදිනේ. අපිට අපේ රටේ ඉතිහාසෙවත් නොමිලේ පෙන්නන්නේ නැති එකේ පිට රටක ඉතිහාසේ පෙන්නයිද නොමිලේ. දැන් ඉතින් ගන්න වෙච්චි ටිකට්. මට නම් ඉතින් "ඒලියන් කාඩ්" එකක් තියන හන්දා ගාන ටිකක් අඩුයි. ඒත් අපේ මිතුරට නම් ටිකට් එකේ ගාන ටිකක් වැඩියි. ඔන්න ඉතින් කොහොමෙන් කොහොමෙන් හරි ටිකටුත් අරගෙනම අපි කෞතුකාගාරය ඇතුලට ආව.. දැන් අපේ අරමුන කොනක ඉඳල කෙන්යාවේ අතීතය තේරුම් ගන්න... 

ඔන්න ඇතුල් වෙච්ච තැනම වම් අත පැත්තේ විවෘත බිමේ දකින්න ලැබෙන දේ තමයි මේ. මේ ඉන්නේ ජීව ප්‍රමානයේ අපිකාණු ඇතෙක්. අප්‍රිකාණු වනාන්තර වල මේ ඇත්තු විශාල වශයෙන් ඉන්නව. හැබැයි ඉතින් මෙයාලනම් හීලෑ වෙන්නේ නෑ.. අපේ රටේ ඉන්න අලියෙක්ට වඩා කන් එහෙම නම් ලොකුයි. ඒ වගේම තමයි දල දෙකෙනුත් ලොකු ඝාම්භීරත්වයක් ඇවිල්ල තියෙන්නේ සතාට...  

මෙන්න ඉන්නව අප්‍රිකාණු ඇතා ඇත්තම විදිහට. අර අපේ රටේ රාජව හදල තියනව වගේ මෙයාලත් කෞතුකාගාරය ඇතුලේ අප්‍රිකාණු ඇතෙක් ඇත්තම ශරීර කොටස් සහිතව හදල තියනව. ඒත් එක්කම ඇතෙක්ගේ ඇට කටු වලිනුත් ඇතාව පෙන්නුම් කරල තියනව. තල්මසෙක්ගේ ඇට කටු තියන හන්දා අපේ රටේ කෞතුකාගාරයට " කටු ගේ" කියල කියනව වගේ ඇතෙක්ගේ පූර්ණ ඇට කටු තියන හන්දා මේ කෞතුකාගාරයටත් "කටු ගේ" කියල කියන්න පුලුවන්..

මේ යෝධ සතුන් බලාගෙනම පොඩ්ඩක් ඉදිරියට ගියහම බිත්තියක උඩින් ඉන්නව මෙන්න මෙයාල... මේ තමයි කෙන්යාවේදී අපි දකින මුවෝ සහ ගෝන්නු වර්ග. මියගිය සතුන්ගේ සම් - අන් තට්ටු යොදාගෙන ඇත්තම සතාගේ හිස කොටස සකස් කර තිබෙන අයුරු නම් හරිම අගනේයි. මේ සත්තු ටික එක පෙලට ඉන්නකොට මටනම් වැඩි අවදානයක් යොමු උනේ එකිනෙකාගේ අං තට්ටු වෙතට... සතාගෙන් සතාට අං තට්ටු අතර වෙනස් කම් ගොඩක් දකින්න පුලුවන්. සමහරුන්ගේ අං තනි කෙලින්.. සමහරුන්ගේ ඇඹරිලා ගිහින්. සමහරුන්ගේ දිගයි - සමහරුන්ගේ කොටයි - නමුත් තියුනුයි. සමහරුන්ගේ අතු බෙදිල - සමහරුන්ගේ අං දෙකක් විතරයි... මේක තමයි සොභා දහමේ විවිධත්වය.. 

 මෙන්න ඉන්නව මේ පේලියේ හිටපු පළවෙනියා වගේම පුංචිම මුවා.  මෙයාගේ නම "ඔරිබි". මොවුන් සතු කෙටි - තියුණු අං යුවල මෙයාලට ලොකු සේවයක් කරනව. කැලේ සටන් වලට ගියහම මෙයාලට තියන ලොකුම පිහිට තමයි මේ තියුණු උල් සහිත අං දෙක. 

 

මෙයත් මේ ඇන්ටිලොප් වර්ගයේ මුවෙක්."බෙයිසා ඔරික්ස්" තමයි නම. මෙයාගෙත් අං දෙකනම් තියුනුයි. තනි කෙලින් තියන අග තියුණු අං දෙක මෙයාටත් කැලේ සටන් වලදි උදවු වෙනවලු. නමුත් පොර බැදීමෙන් මෙන්ම ප්‍රතිවාදියා තල්ලු කරදැමීමෙනුත් මෙයාල සිය ආරක්ශාව සලසාගන්නා බව සටහන් වෙලා තිබුනා.මොවුන්ගේ තියන තව විශේෂයක් වෙන්නේ අනෙකුත් ඇන්ටිලොප් මුවැත්තියන්ගේ අං නැති උනත් මොවුන්ගේ ගැහැනු සතාට දිගටි අං පිහිටල තියනව.

මෙයා "එලෑන්ඩ්". තවත් ඇන්ටිලොප් කෙනෙක්. අං දෙක කැරකිලා ගිහින් තියන අං දෙක නම් හරිම අපූරුයි. කැරකුණු අං සහිත ඇන්ටිලොප් සතුන් අතරින් ශක්තිමත්ම අං දෙක තිබෙන්නේ මේ වර්ගයට බවයි සටහන් වෙලා තිබුනේ. ඒ වගේම අනෙක් සතෙක්ට ඇනීමට වගේම පහර දීමටත් මේ කැරකිලා ගිහින් තියන අං දෙක ප්‍රයෝජනයට ගන්නවාලු. මෙයාට එහායින් ඉන්නේ "ඉම්පාලා". එයාගේ අං දෙකේ සුවිශේශී බව තමයි "එස්" අකුරේ හැඩයට කැරකැවී ගොස් ඇති අං යුවලක් වීම. මොවුන්ගේ පිරිමි සත්තු මේ අං දෙකෙන් ලොකු ලොකු සටන් කරනවාලු.,.

මෙයා "බොන්ගෝ". තවත් ශක්තිමත් ඇන්ටිලොප් කෙනෙක්. ගැහැණු  - පිරිමි කාටත් අං පිහිටල තියනව. මොවුන්ගේම තවත් සුලු වෙනස් කම් සහිත වර්ගයක් බටහිර අප්‍රිකාණු රට වලත් දකින්න පුලුවන්. බොන්ගෝ සටන් වදින්නේ ඇනීමෙන් සහ එකි නෙකා හැප්පීමෙන්. ශක්තිමත් සිරුර ඊට උපකාරී වෙනවාලු.

මෙයා නම් කට්ටිය දන්නවානේ... මෙයා තමයි කුළු මීමා.. ඇත්තටම කියනවා නම් අප්‍රිකාණු කුළු මීමා. ශරීර ප්‍රමාණය නම් අපේ මී හරකුන්ට වඩා ලොකුයි. ඒ වගේම ශක්තිමත් අං දෙකක් පිහිටල තියෙනව. නමුත් ගැටුමකදී නම් අං දෙකට වඩා හැප්පීම තමයි ආරක්ශාවෙන්න යොදා ගන්නා උපක්‍රමය.

ඉතිහාසය ගැන කියන්න ආවට සත්තු ගැන විතරයි නේද තාම කියුවේ.. තව විස්තර ගොඩක් තියනව, මේ ගැන කියන්න.. කෙන්යාවේ ගෝත්‍රික සංගීත භාන්ඩ ගැන - ගෝත්‍රික උපකරණ ගැන, ඔවුන්ගේ ගෝත්‍රික සමාජය ගැන - ගැහැනු පිරිමි වැඩි වියට පත්වෙද්දි කරන කියන දේවල් ගැන , ඒ වාගේම ආදිතම මිනිසාගේ පොසිල වගේම වසර දහස් ගනනකට පෙර හිටපු අං තියන ජිරාෆ් ලාගේ පොසිල ගැනත් ඉස්සරහට විස්තර කියන්නයි ඉන්නේ. 

නදුන් උයනේ ඉදිලි ලිපි අතරේ ඔය දෙවල් පින්තූරත් එක්කම එලියට ඒවි. මේ පරණ අවුරුද්දේ නොනගතේ ලබන්න ඉස්සෙල්ල ලිපිය අදට ඉවර කරන්නයි මගේ අදහස. ඔන්න ඉතින් අලුත් අවුරුද්දේ අලුත් ලිපියකින් හමු වෙමු.  

ඔබ සියලු දෙනාට සුභ අලුත් අවුරුද්දක් වේවා. !!!

 

මායාකාරී කෙන්යාවේ සිට අලුත්වන ශ්‍රී ලංකාව දක්වා.. (From Magical Kenya to Refreshingly Sri Lanka )

පෙර ලිපිය ලියල මාස 2 කටත් වැඩියි. ලිපියක් ලියන්න හිතාගෙන හිටියත් බොහෝ හේතු නිසා ලිපියක් ලියන්න බැරි උනා. ඒ බොහෝ හේතු අතර ආසන්නතම හේතුව උනේ මගේ පහුගිය කාලයේ ලිපි රැසකටම පාදක වෙලා තිබුනු කෙන්යාවේ ජීවිතයට සමුදී යලිත් මවු රට පැමිනීම. සමහර විට නදුන් උයනේ බ්ලොග් රසිකයෝ ටික ඒ ගැන කණගාටුවෙනවත් ඇති. නමුත් ලංකාවේ ඉඳලත් ලියන්න තව ගොඩක් විස්තර තියනව. අඩුම තරමේ තව ලිපි 5 ක් වත් කෙන්යාව ගැන ලියන්න තමයි අදහස. 

කෙන්යාවේ රාජකාරි කටයුතු අවසන් කලයුතුව තිබූ නිසා, යම් තරමක් දුරට කාර්යබහුල වීමත්, මවු රටට පැමිනි විගසින් නදුන් උයනේ සැරි සරන්නට අන්තර්ජාල සම්බන්ධතාවයක් නොමැති වීමත්, නිවාඩු පාඩු ලැබුන සෑම විටකම විවිධාකාර අමතර කටයුතු වල නිරතවීමත් කියන හේතුත් මේ කෙටි නිහැඬියාවට යම් තරමක් හෝ හේතු කාරක උනා.    

මාස 8 කට පමන පස්සේ ලංකාවට ගොඩ බැස්සහම ඇතිවෙන සතුට නම් කියල නිම කරන්න බැරි තරම්. කොච්චර දුක් කරදර විඳින්න උනත්, අපේ රටේ හමන සුලඟත් මට නම් සැපයි... සනීපයි... පැය 12 ක විතර සම්පූර්ණ ගමනකින් පස්සේ පෙබරවාරි 12 වෙනිදා හිමිදිරි පාන්දර මේ පින්බිමේ පය තියල, අපේ හුලං පොදක් වැදුනහම හිතට දැනෙන හැඟීම නම් කියල නිම කරන්න බැරි තරම්. ඒ වගේම තමයි ඒ වගේ කාලයකට පස්සේ දෙමවුපියො - අක්ක වගේම ආදරය කරන අනිත් හැමෝමත් දකිනකොට - එයාල එක්ක කතා කරනකොට ඇත්වෙන්නෙත් පුදුමාකාර සතුටක්. 

ඔය අතරේ අපේ සරසවියේ යාලුවෝ සෙට් එක මම එනකන්ම බලා සිටියා මිතුරු හමුවීමක් වෙනුවෙනුත්. ඒ අයටත් ගොඩක් ස්තූතියි මම ආපහු එනකන්ම බලාහිටියට - ඒ වගේ මිතුරු හමුවක් පවත්වන්නට. දැන් ඉතින් කට්ට්ටියට තේරෙනවනේ පහුගිය ටිකේ නදුන් උයනේ වැඩියසැරි සැරුවේ නැත්තේ, සිය රට පැමිනීමේ ප්‍රීතිය උපරිම ලෙස විඳිමින් හිටපු නිසා බව. 

මේ අතර කිවයුතු තවත් දෙයක් තමයි නඳුන් උයනේ කාටත් හොරා සැරි සරන කුරුලු- කිරිල්ලියන් රැසක් දැන ගන්නට ලැබීම. පසුගිය දිනවලදී විවිද මිතුරු හමුවීම් වලදී ගොඩ දෙනෙක් නදුන් උයනේ කෙන්යා චාරිකා ගැන කතා කලා.. ඒ ගැන නම් හරිම සතුටුයි. සමහරුමිනිසුන් පන පිටින් පිලිස්සුන හැටි ගැන විස්තර ඇහුව... සමහරු මම තණකොල පෙත්තො කාපුහැටි ගැනත් විස්තර කතා කලා. හෙල්ස් ගේට් ගිනිකන්දේ විස්තර අහපු අය, සිංහයෝ දකින්න නකුරු ගිය හැටි ගැනත් ඒ අය මගෙන් විස්තර ඇහුව.. ඇත්තටම ඒ ලැබුනු ප්‍රතිචාර ගැන ඒ මිතුරු මිතුරියන්ට ස්තූතියි.

ඔය අතරේ කියන්නම ඕනේ වසරක් පුරාවට නයිරෝබි වලදි මගෙත් එක්ක තනි- නොතනියට හිටපු අපේ යාලුවො හැමෝටමත්, කෙන්යා ජාතික මිතුරු - මිතුරියන් හැමෝටමත් හදවතින්ම ස්තූති වන්ත වෙනව. දුර රටකදි තමුන්ගේ මිනිස්සුන්ගේ අඩුව දැනෙද්දි ඔබ සියලු දෙනා ඒ පාලුව - අඩුව මකන්න ලොකු හය්යක් උනා... 

මම මීට පෙර ලිපියෙන් කියුව වගේම මගේ මීළඟ ලිපිය, නයිරෝබි ජාතික කෞතුකාගාරය පිලිබඳව. බලා පොරොත්තුවෙන් ඉන්නට ආරාධනා කරනවා..   

ගිනිගෙන දැවෙන ගෙන්දගම් පොලොවක පය ගැසුවෙමි... (I I)

අද නම් මාරම සතුටකින් තමයි ලිපිය ලියන්නේ.. මොකද මගේ බ්ලොග් උපන් දිනේ සමරන්න ගොඩක් දෙනෙක් ඇවිල්ල ගිහින් තිබුණා. ඒ හැමෝටම ස්තූතියි.. මගේ එක් බ්ලොග් සටහනක් වෙනුවෙන් ලැබුණු වැඩිම ප්‍රතිචාරත් ලැබුනේ ඒ උපන්දින සටහනට තමයි.

ඔන්න ඉතින් මගේ වෙච්ච පොරොන්දුවක් තියනවනේ... මම මේ ලෑස්ති වෙන්නේ ඔන්න පහුගිය සතියේ වෙච්ච පොරොන්දුවත් ඉස්ට සිද්ද කරන්න .. පසුගිය සතියේ පළ කරපු "ගිනිගෙන දැවෙනගෙන්දගම් පොලොවක පය ගැසුවෙමි......... " ලිපිය කට්ටියට මතක ඇති කියල හිතනව. නැත්නම් ඒ ලිපිය කියවලම එන්න.. එතකොට මේ කතාවේ අගක් මුලක් අල්ල ගන්න ලේසි වෙයි.

කෙන්යාවේචාරිකා යන අතරේ අපි එදා ආවේ නරකාදියේ දොරටුව හෙවත් "හෙල්ස් ගේට්" ජාතික වනෝද්‍යානයට කියල දැන් මතකයි නේ. එදා මම නැවැත්තුවේ "යක්ෂයාගේ නිදි යහන" ළඟට ඇවිල්ල ආපසු හැරුණා කියන තැනින්නේ. ඔන්න අපි ආපසු එන ගමනේදි මග දුරක් ආවට පස්සේ එක්තරා තුන් මන් හංදියකට ලඟා උනා. එක පැත්තක් අපි දැන් මේ එන පාර, අනික් පසින් අපි මුලින් ආ මග, සහ අනිත් පසින් අලුත්ම පාරක්.. අපේ මග පෙන්වන්නා මේ අළුත් පාර දිගේ අපිව එක්කන් ගියා. 

මෙහිදී කිව යුතු සුවිශේෂී දෙයක් තියනව.. මේ මග පෙන්වන්නන් කොතරම් පරිසරයට ආදරෙයිද කියන එක අපිට ඇත්තටම අවබෝධ උනේ මේ සිද්දිය නිසා. මග දිගට අපි යද්දි තැනින් තැන පුන්චි පුන්චි පොලිතින් කවර වැටිල තිබුනා. හැබැයි ගොඩක් නෙවෙයි.. ඉතා පොඩ්ඩක්.. මේ මග පෙන්වන්නා ඒ සියල්ල අහුල ගත්තා. අතර මගදි හමු වෙන විසි කළ හිස් වතුර බෝතල මෙන්ම බීම බෝතලත් ඔක්කොම මෙයා ලොකු බෑග් එකක දාගෙන එකතු කර ගත්තා.පරිසරයට කොච්චරටම ආදරය කරන මිනිස්සුද කියල හිතුනේ ඒ සිද්දියෙන් තමයි. මෙයාල මෙහෙම එකතු කරන හන්ද ඒ පරිසරය ඉතාපිරිසිදුව තියෙන බවත් කියන්නම ඕනේ...

ඔන්න මම දැන් කියුවනේ අපි යනව අලුත්ම පාරක කියල... ඇත්තෙන්ම මේ පාර නම් අර ලාවා ගලපු කාණු වගේ පටු පාරවල් නෙවෙයි. නමුත් මේ ප්‍රදේශයෙනුත් ඈත අතීතයේ ලාවා ගලා ගොස් තියෙන බවට සාධක නම් ඕනෑ තරම් තිබුනා.. ඒ වගේම සමහර තැන් වලින් යද්දි දැනිච්ච ගෙන්දගම් ඝන්දයත් අපිට හරිම අප්‍රසන්න ගතියක් එක් කලා. ඒත් අපි මේ යන්නේ , පළමුව උණු වතුර දිය ඇල්ලක් බලන්න... දිය ඇල්ලක් කියුවට අපේ රටේ වගේ මහ විසාල එකක් නොවෙයි.පුන්චි දිය පාරක්.. බලන්නකෝ මේ යටින් තියන පින්තූර 2.

*********************

මුල්ම ඡායාරූපයේ තියෙන්නේ ඉහල ඉඳන් වැටෙන දිය පහරක්.. ඔය දිය පහරට ලන් වෙද්දිම තමයි අපි දැක්කේ ඒ වතුරෙන් දුම් දානව කියල.. අපිත් ශේප් එකේ අත පොඩ්ඩක් දාල බැලුව.. හොඳට රස්නේ දැනෙන උනු වතුර පාරක් තමයි වැටෙන්නේ.. කොතන හරි උනු දිය උල්පතකින් තමයි මේ වතුර පාර ගලනවා ඇත්තේ..

දෙවන ඡායාරූපයේ තියෙන්නේ ඒ විදිහට ගලා හැලෙන වතුර පාරවල් ගොඩක්... මම නම් මේ පළමු වතාවට තමයි උනු දිය ඇල්ලක් ඇස් දෙකෙන් දැක ගත්තේ,... ඒ වගේම ඒ වතුරට අත් දෙක අල්ලල බැලුවෙත්.. වැඩේ කියන්නේ ඒ වතුරෙන් අත හේදුවහම, අතත් සල්ෆර් ගඳයි.

ඔන්න මේ උනු දිය ඇල්ල බලල ඉස්සරහට යද්දි අපිට යන්න තිබුනේ පුන්චි දිය පාරක් හරහා... මේ දිය පාර දිගේ තමයි අර ඉහලින් කඩන් හැලෙන උනු වතුර පාරත් යන්නේ. ඒක හන්දා මේ වතුර පාර ටිකක් රස්නෙයි. ඔන්න අපි ඉස්සරහට යද්දි මෙන්න අපිට හම්බ උනා හෙල්ස්ගේට් වලදී හමුවන උනුසුම්ම දිය උල්පත් අතරින් දෙවෙනි තැන ගන්නා උනු දිය උල්පත.. ඒක තමයි මේ...

උල්පතෙන් දුම් දානව අපේ පියවි ඇසට පෙනුනත්, කැමරා කාචයටනම් හසු කරගන්න බැරි උනා.. මේ උල්පතේ ජලය සෙල්සියස් 40 ක වගේ උෂ්නත්වයක් තියනව කියල තමයි අපේ මග පෙන්වන්නා කියුවේ. මේ උනු දිය උල්පතේ ජලයත් , නිදහසේ ගලා යන දිය පාරට එකතු වෙනව... එතනින් තව ඉස්සරහට යද්දි මෙන්න තියනව තවත් පුන්චි දිය උල්පත් 3ක් .

මේ දිය උල්පත් තුන තමයි එතන තිබුන උනුසුම්ම දිය උල්පත් 3. මෙහි ජලය සෙල්සියස් 70 ට ආසන්න බව තමයි අපිට දැනගන්න ලැබුනේ.. හැබැයි වතුර ගොඩක්ම රස්නෙ බවත් නටන වතුර වගේම උෂ්ණත්වයක් එහි තිබුණ බවත් අපිට හොඳටම අවබෝධ උනා... මේ ආකරයෙන් උනු දිය උල්පත් කිහිපයක්ම අවට තිබුණු බවත්, ඒ සියල්ල අතරින් ඔය ඉහලින් තියන උල්පතේ ජලය අතිශය උනුසුම් බවත් කියන්නම ඕනේ. ඔන්න අපිත් දැන් උනු දිය උල්පත් බලල ඉස්සරහට යනව... 
 

මේ අතරෙදි අපේ නියාමක වරය ඇහුව, මේ බැලුව ඇතිද, තව දේවල් බලන්න ඕනෙද කියල...අපි ඉතින් අද දවස පුරාවටම දැක්කේ කවදාවත් දැකපු ඒව නෙවෙයිනේ.. ඉතින් අපිට තිබුනේ තවත් ලයිෆ් ටයිම් එක්ස්පීරියන්ස් එකක් ගන්න. අපිත් කියුව, හා හා තව දේවල් බලන්න යමු කියල... ඔන්න ඉතින් බුවා කියපි, තව පැය එක හමාරක් විතර යයි හැබැයි කියල... අපිටත් වැඩිය ඒ ගැන තේරුමක් තිබුනේ නැති හන්දා අපිත් හා හා කියල අපේ ගමන දික් කරගත්ත...

දැන් මේ වෙද්දි අපි ලඟ තියෙන්නේ එක වතුර බෝතලයක් සහ එක කජු පැකට් එකක් විතරයි... [දැන් වෙලාව 2 විතර උනත් අපි දවල්ට කාල හිටියෙත් නෑ.. ]

ඔන්න ඉතින් අපි ඉතුරු ටිකත් යන්න පිටත් උනා..

ඔන්න දැන් යනවා.... යනවා... යනවා..... ඉවරයක් නැතුව යනවා...

බලන්න කියල විශේෂ දේකුත් නෑ... යන මගටම තියෙන්නේ ලාවා ගැලූ මාර්ගය.. ඔන්න අපේ කට්ටියටත් පොඩ්ඩක් වගේ අමාරුව දැනුනේ මෙහෙම පයින් ඇවිදගෙන යද්දි. කොහොමත් මේ වෙද්දි කිලෝමීටර් 10 ක් විතර අපි ඇවිල්ල තිබුනේ..

ඔන්න එක තැනකට අපි ආවට පස්සේ අපේ මග පෙන්වන්නා කියුව මෙහෙම කතාවක්... 

"මෙතනින් ඉස්සරහට ගියොත් ආයෙ මේ පාරේ ආපහු එන්න බෑ.. අපි යනවද? ඔයාල කොන්ෆිඩන්ස් ද " කියල.. මේ යකා මේ මේ මොනව අහනවද? 

දැන් මේ ගමන යන්නනේ පිටත් උනේ.. අපිත් ඉතින් ගත් කටටම කියුව යමු යමු කියල...

ඔන්න චුට්ට දුරක් යද්දි මහා හෙලක්.. !!!

දැන් මේ හෙල දිගේ අපි බහින්න ඕනේ.. බැස්සොත් ආයේ උඩට එනවා නම් බොරු.. තනි කෙලින් තියන ගලක් , අඩි 12 ක විතර ප්‍රපාතයක් තියෙන්නේ... අම්මෝ.. දැන් නම් මතක් වෙනකොටත් බය හිතෙනවා... මේ ප්‍රපාතයේ අඩි 5ක් විතර පහලින් තියනව පුන්චි ගැට්ටක්,. ඔන්න දැන් අපේ අරමුන පලමුව මේ ගැට්ටට බැහැල, ඊට පස්සේ බිමටම පනින්න.. මේ ප්‍රපාතයේ ලස්සන වැඩේ කියන්නේ මේ ගල් තලාව උඩින් වතුර පාරකුත් ගලනව..ඒක හන්ද මේ ගල පුරාවටම දිය සෙවෙල් බැඳිල, ඔන්න අපේ උපදේශක වරයා මුලින්ම බැස්සා අර මම කියුව පුන්චි ගැට්ටට.. ඒක ගැට්ටක් කියන්නේ අඟල් 6 ක් විත ඇති වැඩිම උනොත්...

දැන් බුවා බැහැල අපිට කියවනවා , එක එක්කෙනා බහින්නලු.. 

බහින්න නෙවේ.. හිතන්නත් බයයි... 

මොකද අපි කවුරුවත් එතන ජීවිතාරක්ෂක කබා වත්, කඹ වත් අරන් ගිහින් හිටියේ නෑනේ.. ඔන්න කොහොමෙන් කොහොමෙන් හරි ඉස්සෙල්ලම බැස්සේ දුලීප.. 

මුලින්ම අපි අපේ පය තිබ්බේ අර මනුස්සයාගේ උරිස්සට. ඊට පස්සේ මේ මනුස්සය අපිට කියපි අර ගලක් හොඳට අල්ල ගන්න කියල... ඔන්න ඊට පස්සේ එයාගේ කර උඩ තියල තිබ්බ පතුල් දෙක ඒ මනුස්සයගේ අත් දෙකෙන් අරන් එයාගෙම කකුල් දෙක උඩින් තියාගත්තා.. මොකද එතන අපේ කකුල් වත් තියනන් තරම් ඉඩක් නෑ.. දැන් මම ඉන්නේ අර මනුස්සයගේ කකුල් උඩ... පැත්තකින් තිබ්බ ගලක් හොඳට අල්ලගෙන... දැන් බුවා මගෙ අත් ඩෙකින් හොඳට අල්ල ගත්තා... ඊට පස්සේ මට කියුව, මගේ කකුල් දෙක එයාගේ කකුල් දෙක උඩින් අයින් කරල ප්‍රපාතයට දාන්න කියල.. දැන් මම ඉන්නේ මෙයාගේ අතේ වාරුවෙන්... මෙන්න බුවා එක පාරටම කියපි දැන් මම ඔයාව අත අරිනව, එතකොට කෙලින්ම බිමට පනින්න කියල..

දැන් ඉතින් මොනව කොරන්නද? කාටත් තියෙන්නේ එක පනයි කියල පැන්නේ නැතැයි බිමටම... හප්පේ... 

එහෙමත් ට්‍රිප් එකක්  !!!

 

ඔන්න කොහොමෙන් කොහොමෙන් හරි ඒ බාධකේ පසු කරගෙන ඉස්සරහට ආව කියමුකො.. දැන් නම් කිසිම සංචාරකයෙන් පේන්නත් නෑ. අපි 4 දෙනා විතයි ඉන්නේ... යනවා යනවා.. ඉවරයක් නෑ.. දැන් නම් ටිකක් හිතට බයත් එක්ක.... ඒ වගේම මහන්සියි, බඩ ගිනියි.... කකුල් රිදෙනව අම්බානකට.. මමත් බයේ ගියේ කොයි වෙලේ මටත් මිග්‍රේන් හැදෙයිද දන්නේ නෑ කියල... ඔන්න දැන් බැරිම තැන, අර කජු පැකට් එක කඩාගෙන කෑව.. දැන් වතුර තියෙන්නෙත් හෙන පොඩ්ඩයි.. අපි තාම මේ යන ගමන් නේ... දැන් මේ දුර ආපහු එන්නත් ඇපැයි.. ඔන්න ඒක ගැන හිතල පොඩ්ඩක් තොල තෙමා ගන්න විතරක් වතුර ටිකක් බීල ආයෙත් පිටත් උනා.. 

මෙන්න ටික දුරක් යද්දි ඈතින්  පේනව, පුන්චි දුම් පාරක්.. මෙන්න මේක පෙන්නල අපේ මග පෙන්වන්නා කියපි "අතනින් තමයි, පොලොවේ හුමාලය එලියට එන්නේ කියල.... " අපිටත් ඒ කියුව කතාව වැඩිය තේරුනේ නෑ.. 

දැන් කොහොමත් අපි ප්‍රධාන දොරටුවේ ඉඳන් කිලෝමීටර් 10 ක් විතර කැලේ ඇතුලේ ඉන්නේ. අපි තුන් දෙනාටම මාර මහන්සි.. කකුල් රිදෙනව අම්බානට..   දැන් මේක බලන්නේ නැතුව යන්නත් ලෝබයි.. බලන්නත් තව ගිහින් ඒ දුරත් ආපහු එන්නත් ඇපැයි.. ඒක මතක් වෙද්දි යන්නත් හිත නෑ.. ඔන්න ඉතින් කොහොමෙන් කොහොමෙන් හරි 5 තැනක විතර විඩා නිවාගෙන අපි මේ දුම් දාපු තැනට ලං උනා... පේනවද මහ පොලොවෙන් දුම් දාන අපූරුව...

 

ඇත්තටම මේ තමයි මේ ගිනි කන්දේ අදට යම් තරමකට හෝ සක්‍රීය කොටස.. මේ දුම් වගේ යන්නේ මෙතන ගිනිගොඩකින් නෙවෙයි.. මහ පොලොවෙන් ඉහලට එන වතුර තමයි, පොලොවෙ තියන රස්නෙට ජල වාශ්ප විදිහට යන්නේ.. 

ඔය අතරේ තව දෙයක්... මේ හරියට යද්දි හරිම ඝෝෂා කාරී බවක් තමයි දැනුනේ. හිතන්න පුලුවන්ද මේ ඝෝෂාව ඇති වෙන්නේ කොහොමද කියල... ඒ සද්දේ තමා, පොලොව යට වතුර නටන සද්දේ. ඇත්තටම ඒකනම් හරිම අමුතු හඬක්... කට්ටියට හිතාගන්න පුලුවන්නේ, පොලොව යට වතුර ජොර ගොර ගාල නටන සද්දේ ඈතට ඇහෙනකොට කොහොමද කියල...

මේ පින්තූරෙන් දුම් දානව හොඳටම පේනව.. මේ හරියේ පස හරිම තුනී.. හරියට කිරි මැටි වගේ... ඒ සැහැල්ලු බව නිසා වෙන්න ඇති මෙතනින් වාශ්ප උඩට මතු වෙන්නේ...

මේ බලන්න මේ ඡායාරූපය ගත්තේ ඒ වගේ දුම් දාන එක මූලයකින්. මෙතන ගොඩක් රස්නෙයි.කැමරා කාචයටත් හානි වෙයි කියල බය හිතුනා. පොලොව අතරින් හැදිච්ච කුහරයකින් තමයි මේ වාශ්ප ඉහලට එන්නේ... 

එතන ඉඳල මීටර් 100ක් වගේ ඉස්සරහට යද්දි මෙන්න තියන්ව තවත් ඒ වගේ පොලොවෙන් සෑදුන සිදුරක්.. මෙතන නම් නටන වතුර අර ගල් අස්සෙන් විදිනව. ඒත් ජලය එලියට ගලන්නේ නෑ.. ජල වාෂ්ප තමයි ඉහලට යන්නේ.. මෙතන උෂ්නත්වය නම් සෙල්සියස් 100 ට වැඩි. මෙතනම් තව පොඩ්ඩක් එහායින් මේ බලන්නකෝ තවත් උල්පතක් වගේ යමක්..

මෙතන පුන්චි ලිඳෙත් වතුර නටනව..

අවට තියන ගල් පවා උනු වෙලා වගේ තියෙන්නේ මේ උෂ්නත්වයට වෙන්න ඕනේ... කොච්චර අමාරුවෙන් ආවත් මේ ටික දැක්කහම ඒ අමාරුව කොහෙන් ගියාද මන්ද.. මේ ටික දැක්කහම නම් අනිවාර්යයෙන්ම නදුන් උයනේ මේ අත්දැකීම නම් බෙදාගන්නවා කියල එතනදිමත් හිතුනා. 

 
මේ බලන්න මෙතන වෙන දේ... මේ රෝසපාට ගල් විශේෂයක්... මෙතන වෙන්නේ පොලොවේ අධික උෂ්නත්වය නිසා, මේ ගල් දිය වෙලා,උඩට ඇවිල්ල... මේකත් මරු "ගල් වතුරක්" තමයි. බලන්න දිය වෙලා එන ගලුත් ජොර ජොර ගගා නටන හැටි... ඒ වගේම තමයි මේකත්...

මේ ඇවිල්ල සුදුපාට ගලක්... මෙතනත් ඒ ගල් දිය වෙලා උඩට ඇවිල්ලා... ඔය බුබුලූ බුලුලු තිය්න්නේ ඔය ගල් දියරය නටන හැටි... සමහර මිනිසුන්ගේ ගල් හිත් කවදාවත් උනු කරන්න බැරි උනාට ,  මේතනදි ගලක් උනු වෙන්න තරම් පොලොව යට සිද්දවෙන දේ නම් හිතාගන්නත් බෑ.. 

හරියටම මෙතනද දන්නේ නෑ, අපාය තියෙන්නේ... 
 

මේ දසුන් පෙල දැක්ක විතරයි.. මහන්සිය කොහෙන් ගියාද නෑ... ඒත් ඉතින් මීටර් 500 ක් එන්න හම්බුනේ නෑ, නැවතත් මහන්සිය දැනෙන්න ගත්තා... අපේ උපදේශකයා කියුව තව කිලෝමීටර් 2යි ලු දොරටුවට.. ඉතින් අපිත් හෙමින් සැරේ එන්න පිටත් උනා.. ඔන්න ටික දුරක් එනවා.. පොඩ්ඩක් වාඩි වෙලා ඉන්නවා... තව ටිකක් දුර එනවා.. අයෙත් ගිමන් හරිනව... ඔය විදිහට හෙමින් සැරේ හෙමින් සැරේ ආවයි කියමුකෝ අර අපි මුලින් බයිසිකල් වල ඇවිත් බයිසිකල් නවත්තපු තැනට...

මෙන්න එතනට  ආවට පස්සේ අර උපදේශකය කියපි එයා කිලෝමීටර් 2යි කියුවෙ බොරුවට, ඔයාල එතන ඉඳලත් කිලෝ මීටර් 7 ක් ආව කියල.

හපොයි දැන්නම් බයිසිකල් පදින්න බෑ.. බෑ.. බෑමයි..   දැන් මොකෝ කොරන්නේ.. මොනව කොරන්නද, අපි ආපු මෝටර් රථය ගෙන්නව ගත්තා අපි ඉන්න තැනට... ඊට පස්සේ බයිසිකල් ටික එතන තිබ්බ කාර්යාලයට භාර දීල, කාර් එකේ නැගිල ගෙදර ආව... ඔන්න ඔහොම තමා අපි ගෙන්දගම් පොලොවේ පය ගැහුවේ... මුලු ජීවිතේටම අමතක නොවන විදිහට... 

කෙන්යාවේදී ගිය වඩාත්ම විඩාබර මෙන්ම, ඇඩ්වෙන්චරස් චාරිකාව තමයි මේ...

හප්පේ අද නම් දිග වැඩිද මන්දා... මොනව කොරන්නද මට ඔය මෙගා නාට්ටිය ලියල පුරුද්දක් නෑනේ.. :( 

මීලඟ ලිපියෙන් ලොව පැරණිම මිනිසා හමුවන්නට නයිරෝබි ජාතික කෞතුකාගාරයට යන්නට හැමෝටම ආරාධනා කරනවා...

සය වසක් තිස්සේ මගෙ තනියට සිටි මගේ උයන ... නඳුන් උයන ....

අද නදුන් උයනට සුවිශේෂී දවසක්. ඒ වගේම නදුන්ටත් සුවිශේෂී දවසක්... 

ඒකට හේතුව මොකක්ද කියල දන්නවද? මෙන්න මේක තමයි හේතුව.... 

http://somarathne.multiply.com/journal/item/1/I_have_strted_blogging

කට්ටිය හොයාගත්තද හේතුව... ?  

හේතුව තමයි මම හා හා පුරා කියල බ්ලොග් සටහනක් ලියල අද වෙද්දි අවුරුදු 6 ක්. 

මේ බ්ලොග් සටහන ඇත්තටම දැක්කහම අද නම් ලැජ්ජයිත් එක්ක..ලියල තියන වචන තුන හතරවත්  හරියට ලියල නෑ. ව්‍යාකරණ සහ භාෂා භාවිතයත් වැරදියි. ඒත් එදා වැරදියට හරි ආරම්භකරපු දේ ගැන අද ආඩම්බරයි. 

මම මේ සබැඳිය මීට ටික කාලෙකට ඉස්සෙල්ලත් නදුන් උයනේ දැම්ම.. ඒ මාව සිංහල බ්ලොග් කියවනයෙන් ගලවා තැබූ කාලයේ. දැන් නැවතත් සිංහල බ්ලොග් කියවනයට නදුන් උයන එක්වෙලා. මගේ බ්ලොග් කෙරුවාව ගැන විස්තර ටිකක් , ඔය ඉහලින්කියල තියන ලිපියෙත් තියෙනව. 

සිංහල බ්ලොග් අවකාශයේ මහා දැවැන්තයෙක් නොවුනත්, මේ අවුරුදු 6 ටම ලිපි මහා ගොඩක් ලියල නැති උනත් අදටත් මම සංතෝෂ වෙනව මගේම කියල බ්ලොග් අඩවියක් පවත්වාගෙන යන්න පුලුවන් වීම ගැන.

මගේ පෙර ලිපියේ ලියල තියනව වගේම මම බ්ලොග් ලියන්න පටන් ගත්තේ බ්ලොගර් අඩවියෙන් නෙවෙයි. ඒ කාලේ සමාජ ජාලකරණ අඩවි ප්‍රචලිත වුනු මුල් යුගය. මූණු පොතත් වැඩිය ජනප්‍රිය නෑ. ඒ කාලේ තිබ්බේ හායි 5 තමයි හැම තැනම.. ඔය අතරේ මම හා හා පුරා කියල සෙට් උනේ මල්ටිප්ලයි (www.multiply.com) කියන ජාලයට. ඒකෙන් බ්ලොග් ලියන්න, පොටෝ ඇල්බම් හදන්න, සින්දු, වීඩියෝ අප්ලෝඩ් කරන්න ඔය හැම දේම තිබුන. ඉතින් මම හා හා පුරාම මගේ අඩවියට දාපු නම තමයි "නදුන් උයන". ඒ දවස් වල සරසවියේ පරිගණක වල සිංහලත් නෑ. සිංහල යුනිකෝඩ් උනත් වැඩිය ජනප්‍රිය වෙලා තිබ්බේ නෑ. ඒ මේ සියලු කාරණා නිසාවෙන් තමයි මමත් නදුන් උයන සුද්දගේ බාසාවෙන්ම කොරගෙන ගියේ. 

ඔය අතරෙ මම සිංහලෙන් පලකරපු පලවෙනි ලිපිය තමයි මෙ...

" සටන් විරාමය සමඟ ගිය ගමනක අවසානය ".. මේක ඇවිල්ල ලියුවෙ නම් මම නෙවේ.

මම නදුන් උයනට එක් කරපු පලවෙනි සිංහල ලිපිය තමයි මේ.

සිංහලෙන් යාහූහූහූහූහූහූ !!! ( http://somarathne.multiply.com/journal/item/83/83 )

ඊ මේල් තුලදී මවු බස භාවිතය ජනප්‍රිය කරවන්න තමයි ඒ ලිපිය ලියුවේ. ඔන්න ඔහොම පටන් ගත්ත නදුන් උයන බොහෝ හැල හැප්පීම් මැද්දේ මේ ඔයාල කියවන තැන දක්වා ආව.. ඔය අතරේ පහලින් තියෙන්නේ සිද්ද වෙච්ච දේවල් කීපයක්. 

1. මගේ සරසවි ජීවිතයේ විශේෂ සිදුවීම් බොහොමයක් පරන නදුන් උයනේ සටහන්ව තිබීම

2. මයික්‍රොසොෆ්ට්සමාගම සහ සම්බන්ද වී කරන ලද බොහෝ වැඩකටයුතු පරන නදුන් උයනේ සටහන්ව තිබීම

3. පුහුණුවන්නෙක්ලෙසට රැකියා ආයතනයේ ජීවිතය පිලිබඳ බොහෝ තොරතුරු

4. මාගේ සරසවියේඅවසන් වසර ස්ව අධ්‍යනය උදෙසා ලියන ලද බොහෝ ලිපි. [පරිගනක දේශීයකරණය පිළිබඳව. ] නඳුන් උයන හරහා ප්‍රසිද්ධ කිරීම.

5. මේ අතරේ පලමුබ්ලොග් මැරතනයට සහභාගී වීමේ අරමුනින් මම බ්ලොගර් හරහා අලුත් නදුන් උයනක් පිහිටවීම.

6. පලමු බ්ලොග් මැරතනයට සහභාගී වීම

7. ඔය අතරේ බ්ලොග් අඩවියේ ආර්. එස්. එස්. වල සිදුවූ දෝශයක් නිසා, බ්ලොග් ලිපි සිංහල බ්ලොග් කියවනයෙන් ප්‍රසිද්ධ නොවීම.

8. දෝෂය සදාගන්නට නොහැකි තැන, බ්ලොග් අඩවියමකා දමා අලුත් බ්ලොග් අඩවියක් ඇරඹීම.

9. ආදර ලෝකේ සැරි සරන්නට ගොස් බ්ලොග් අඩවියක් තිබුනාදැයිත් අමතක වීම. ඊට දඩුවමක් ලෙස සිංහල බ්ලොග් කියවනයෙන් නදුන් උයන නෙරපීම.

10. බ්ලොග් ලියන්නටම සිංහල යතුරු පුවරුවක් මිලට ගැනීම. 

11.යලිත් ලියන්නට පටන් ගත්තත් මාස 6 ක ඉන්දියානු ජීවිතයේදී එකම බ්ලොග් සටහනක් වත් ලියන්නට නොහැකි වීම.

12.නදුන් උයනට කලු තෙල් එහෙම ගසා, අලුත් කරඅලුතින් ලියන්නට පටන් ගැනීම.     

13.ඉන්දියානු ජීවිතය ගැන ලිපි කීපයක් හෝ පළකිරීම

14. කෙන්යාවේ සහදකුණු අප්‍රිකාවේ චාරිකා සටහන් විශාල ප්‍රමාණයක් නඳුන් උයනේ බෙදා හදා ගැනීම.

15. අලුත් නඳුන් උයනේ ලිපි 30 ක් පමණ ලියා හිට්ස් 5500 ක් සහ, ලියාපදිංචි කියවන්නන් 50ක් පසුකර යෑම.       

 

 මම බ්ලොග් ලියන්න පටන් ගත්ත කාලේ දිනපතාම පාහේ ගියපු බ්ලොග් අඩවියක් තමයි, ඒ කාලේ ප්‍රභාත් සිරිසේන අය්යගේ (අද යෝගානන්ද හිමියන් ) "නිදහස්" බ්ලොග් අඩවිය. ඊට අමතරව වරුණ කණිෂ්ක සොයුරාගේ "නිදහස්අදහස්" බ්ලොග් අඩවියත් ගොඩක් දුරට කියෙව්ව. වරුණ තමයි මට මුලින්ම බ්ලොග් මැරතන් එක ගැනත් කියුවේ. ඔය අතරේ සුපුන් සුදාරක, ප්‍රවීන් ඉන්ද්‍රනාම,ශාකුන්තල වගේ නම් ඒ කාලේ බ්ලොග් කරුවන් අතර ජනප්‍රිය වෙලා තිබුනා.

මෑත කාලයේ නම් මගේ බ්ලොග් අඩවියේ ප්‍රතිචාර ගනනින්  මම ඉහලට ගිහින් තිබුනා. වෙනදට එක්කෙනෙක්, දෙන්නෙක් එන ලිපි වලට ප්‍රතිචාර 10 - 20 ක් වැටෙනකොට ඇත්තටම සතුටු හිතුනා.(ඉස්සර මට හිට් 250 ක් එකතු කරගන්න දවස් 250ක් ගියා මුල්ම කාලෙදි )  මෑත කාලයේදී ගොඩක් ප්‍රතිචාර දක්වපු අය අතරේ මදුරංග , හිස් අහසේ සඳරු,  නදී , නිසූපා, පිනිබිඳු, රත්තරන් මාලුවා සහ තවත් බොහෝ අය හිටියා. ඔය අතරේ චාන්දි අක්ක මගේ කෙන්යා සටහන් වලට ඇගේ ප්‍රතිචාර හරහා ලොකු වටිනාකමක් ලබා දුන්නා. නම් ගම් අමතක වෙච්ච අය ඉන්නව නම් සමා වෙන්න හොන්දේ.        

ඔය අතරේ සමහරු මූනු පොතේ හෝ මග තොටදි හමු උනහමත් "අපි උඹේ නදුන් උයන කියවනව.. ලඟදි මුකුත් ලියුවෙ නෑ නේද?" කියලත් අහන්න පටන් ගත්ත. ඇත්තටම හරිම සන්තෝසයි එහෙම දෙයක් ඇහෙද්දි.  ඉතින් මේ හැමෝටම බොහොමත්ම ස්තූති කරන්න මේක තමයි හොඳම වෙලාව.. මට උදවු කරපු, මගේ ලිපි කියවාපු, ඒවායින් කිසියම්ම හෝ වින්දනයක් ලබපු හෝ දැනුමක් එකතු කරගත් සියලු දෙනාටම ස්තූතියි. පසුගිය වසර 6 පුරාවටම නඳුන් උයනේ හිටපු හැමෝටම මම ආරාධනා කරනව, මගෙත් එක්ක ඉදිරියටත් ඉන්න කියල.. 

මම නිතරම ලිපි ලියන්නෙක් නොවීම මගේ ලොකු අඩු පාඩුවක්. නමුත් අධික කාර්ය බහුලත්වය නිසා සතියකට එක ලිපියක් ලියනව කියන එකත් ලොකු අභියෝගයක් මට නම්. මම විවේකීව ඉන්න වෙලාවට බ්ලොග් අඩවි බොහොමයක් කියෙව්වත් කොමෙන්ටුවක් දමන්නේ නැතුව යනව ගොඩක් වෙලාවට. ඒකත් මගෙන් බ්ලොග් සමාජයට වෙන වැරැද්දක්. සමහර විට ඒ හන්දම වෙන්න ඇති මගේ ලිපි වලටත් කොමෙන්ටු අඩු වෙනව ඇත්තේ. නමුත් කොමෙන්ටු දැම්මේ නැති උනාට ඒ බ්ලොග් අඩවි වලින් ලබා ගන්නා දැනුම මෙන්ම ආශ්වාදයත් ඉහලයි. ඒ නිසා සියලු සිංහල බ්ලොග් කරුවන්ට ඒ වෙනුවෙන් ස්තූති කරන්නත් මේක අවස්තාවක් කරගන්න කැමතියි. 

ඔය හැම දෙනා අතරෙම, නඳුන් උයනට හොරෙන් හොරෙන් එන මාල ගිරවියෙකුත්, මට ලොකු සහයක් දෙනව මේ බ්ලොග් කෙරුවාව කොරගෙන යන්න.ඒ මාල ගිරවි බ්ලොග් ලියන්නේ නැති උනාට මට දෙන සහයෝගය නම් කියන්නම ඕනේ.   

ඉතින් එහෙනම් ස්තූතියි හැම දෙනාටම . .....!!!